Met een 4-4 werd zaterdag een beladen degradatieduel in klasse 2A afgesloten. Met nog 1 ronde te gaan kunnen we nog hopen op lijfsbehoud. Het scenario is eenvoudig: Tegen Soest moet gewonnen worden en Groningen 2 moet niet met meer dan 2 bordpunten verschil t.o.v. ons van Unitas 2 winnen. De uitvoering is vooral voor ons lastig, maar je weet wat je te doen staat. Het gebruik van mosterdgas is helaas niet toegestaan, maar we zullen vanuit de loopgraven de victorie bereiken.
Zaterdag ging het aan de hoogste borden mis. Johnny wist met zijn Siciliaan materiaal te winnen, maar kon daarna zijn troepen niet meer optimaal mobiliseren. En activiteit gaat voor werkloos hout. Han kreeg vanuit de opening een mooie stelling om snode plannen te bedenken, maar faalde in de uitvoering. Een stevig centrum en meer ruimte , maar dan? Zoals Anand al aangaf: Een goede schaker weet waar en waneer hij moet aanvallen. Han koos voor een aanval op de koning , waar het centrum en de damevleugel ook nog lonkten. Vrijheid van keus maakt het de mens niet makkelijker. Er was niet voldoende druk, aanvoer stokte en na de slag was het verlies van manschappen te groot. Chris kreeg een Siciliaanse Alapin voor de kiezen, kwam in een Franse doorschuif terecht en zag twee lopers opdoemen tegen een toren. Dat werd teveel, en onze frisse schaakstudent heeft weer wat te doen. Het enige halfje aan de eerste vier borden kwam nota bene op naam van Jan, die naar boven geschoven was door ziekte van Tjitze. Tot ver in het 6e uur zwoegde hij aan het 2e bord. Het leek niet meer dan remise tot hij in de uitvluggerfase mat in 2 kon geven , naar ik later vernam. Gemist, toch een mooi halfje.
Zelfs de niet zo creatieve boekhouders onder ons begrijpen op dat er nu nog 3 ½ punt bij te schrijven vallen. Onze achterhoede is ook in de 2e klasse op orde. Anne en Dick scoren er lustig op los en ik heb alvast de 50% veilig gesteld. Anne wist de 2e Franse doorschuifwinst van de dag bij te tekenen en Dick zat even in de denktank over een Slavische verdediging, maar wist zich al schakend ( “het beste tegen de schaakplankenkoorts”) te bevrijden. Wim als invaller aan bord 5 hield samen met Rubinstein knap de deur dicht . remise.
De thuiswedstrijden hebben het voordeel dat je snel ter plekke bent, en snel weer thuis.
Nou ja , na de maximale 6 uur spelen. Als laatste bezig (Juist als het niet zo moeilijk lijkt moet je de tijd nemen voor de uitvoering)en dit keer met een tegenstander die de matvoering Dame + Koning tegen Koning nog wel even wilde uitspelen. Zijn goed recht gezien de klok maar het punt bleef in Sneek.
4-4 en we leven nog.