Zaterdag werd de derby gespeeld tussen Sneek en Lasker, voor het eerst deze eeuw als uitwedstrijd voor Snekers. Aangezien wij na de eerste vier ronden troosteloos onderaan stonden zonder matchpunten, was het voor ons van groot belang om deze beladen wedstrijd te winnen. Bij sommige van zulke derby’s gaan dan supporters op de vuist, vliegt er vuurwerk het speelveld op of krijgt de scheids verwensingen te horen. Bij Lasker tegen Sneek niets van dat alles, maar gewelddadig ging het er soms wel aan toe op de borden.

Dat begon bij mijzelf, aan bord 1. Voor het eerst in lange tijd was ik in een KNSB-partij als eerste klaar tegen de thuisspelende teamcaptain van Lasker. Vanuit de opening wist ik met wit een zeer voordelige stelling te bereiken, met daarnaast een groot voordeel op de klok. Ik zette behoorlijk druk op de koningsvleugel. Toen zwart deze eindelijk dicht wist te gooien, leverde een ‘’rook lift’’ gevolgd door een schijnoffer ruime materiaalwinst en de partij op.

Aangezien ik als eerste klaar was, had ik mooi de kans om rustig mijn teamgenoten te zien spelen en te beoordelen, zoals ik ook vaak doe als ik wel speel (slechte gewoonte). Uiteraard heb ik in dit geval bijna alle partijen wel gemist (ook niet handig). Vandaar dat er hier en daar ongetwijfeld wat details niet helemaal kloppen.

Wat ik wel nog meekreeg (in de analyseruimte) was dat er ook bloed vloeide ook aan bord 2, waar Han speelde. In een gelijk opgaande partij had Han verschillende manieren om een remise-eindspel te behalen. Helaas miste Han dat zijn plan ertoe leidde dat de witte dame en toren binnen konden komen, waarna hij een nederlaag niet meer kon voorkomen.

Dick, aan bord 7, heeft tot zover niet zijn gelukkigste seizoen in de KNSB, aangezien meerdere goede (en slechte) stellingen allemaal verloren gingen. Groot was dan ook de opluchting toen hij door middel van een goede partij (denk ik) zijn eerste punt van het seizoen scoorde, en daarbij ons op voorsprong zette.

Invaller Tinus, aan bord 3, deelde mee in de vreugde. Met een scherp pionoffer kreeg Tinus ruimtevoordeel en veel activiteit. Hoe dit precies verder ging weet ik niet, maar dat het voortvarend ging was wel duidelijk. Met een 3-1 voorsprong begon het er al heel goed uit te zien voor ons.

Aanvoerder Christian speelde aan bord 6 een remise. Christian, met een mentaliteit van doe maar gek, dan doe je al gewoon genoeg, besloot dat het verstandig was om de pionnen van zijn koningstelling naar voren te gooien. Uiteraard is dit bij tegengestelde rokades niet handig, met als gevolg een verloren stelling. Hoe het precies lukte weet ik niet, maar Christian ontsnapte naar een remise-eindspel.

De andere invaller, Hielke, speelde aan bord 8 een oerdegelijke remise. Er gebeurde volgens mij vrij weinig tijdens de partij, dus ik kan er ook vrij weinig van zeggen. Overigens wel complimenten voor Hielke met zo’n remise tegen een tegenstander met 200 ratingpunten meer. Het eerste matchpunt was hiermee al verzekerd.

Het zag er echter wel even naar uit dat het zo zou blijven, maar Jan aan bord 5 wist zijn lichte materiële achterstand uitstekend te compenseren met een sterk loperpaar. Toen tegenstander Jan remise aanbood werd dit op advies van de captain aangenomen. Bij andere situaties had Jan zelfs door kunnen spelen, maar met een overwinning voor het team op het spel was dit natuurlijk de goede keuze.

Blijft Tjitze aan bord 4 over. Bijna de hele partij stond hij iets minder. Het nadeel werd langzaam maar zeker steeds groter, tot het tot pionverlies en later stuk- en partijverlies leidde.

Die laatste nederlaag kon de pret uiteraard niet drukken. De overwinning was binnen, de degradatiezone ligt achter ons. Met een marge van maar liefst één bordpunt gaan we ons nu richten op de volgende ronde tegen nummer 9 Almere.

Dinsdag 7 januari mocht Sneek 1 voor de eerste partij van het jaar aantreden tegen het sympathieke eerste team van Jurjen Tolsma. Op papier zou dit een eenvoudige overwinning moeten worden, maar in de eerste wedstrijden hadden we al bewezen het onszelf aardig lastig te kunnen maken tegen zulke tegenstanders. Afgelopen dinsdag bleek dit echter niet het geval te zijn.

Als eerste klaar was Tjitze aan bord 2. Na een onhandige afruil van zijn tegenstander bleken de witte stukken veel beter te staan, ook met het oog op een koningsaanval. Daarnaast bleek de zwarte loper gedegradeerd tot niet veel meer dan een pion. Toen Tjitze ook nog een beslissende pion won op de koningsvleugel was de zege niet meer ver weg.

Dirk-Sieds op 3 was als tweede klaar, met een op het oog vrij eenvoudige overwinning. Al vroeg in de opening won hij een pion, en niet veel later won hij er nog 1. De afwikkeling naar het eindspel liep vervolgens niet helemaal soepel, maar nadat wit een toren verloor was ook de 2-0 binnen.

Aan bord 4 wist ook Erwin te winnen. Hij wist weliswaar geen openingsvoordeel te behalen, maar door zijn slechte loper efficient te gebruiken wist hij toch wat druk te krijgen op de zwarte koning. Deze bleek op den duur niet handhaafbaar voor zwart, waardoor Erwin wist af te wikkelen naar een eenvoudig gewonnen eindspel.

Zoals de laatste tijd wel eens gebeurt, was ik als laatste bezig aan bord 1. Eerlijk is eerlijk, met mijn openingskeuze vroeg ik er ook wel een beetje om. Na wat handig manoeuvreren van stukken wist ik uiteindelijk de kritieke breekzet te spelen. Met goed spel had wit nog kansen gehouden, maar doordat hij zijn pion een afgelegen eiland maakte, was deze makkelijk op te halen. Nadat ik die pion gewonnen had was de winst niet heel moeilijk meer.

Uiteindelijk dus een afgetekende 4-0 overwinning, zonder dat de twee matchpunten ooit in gevaar zijn geweest. Onze voorsprong van drie matchpunten blijft dus gehandhaafd, en de route richting promotie is steeds korter geworden.