In Sneek is een schaakteam dat geregeld zijn vleugels uitslaat en medeliefhebbers, van de allermooiste onder de denksporten, de stuipen op het lijf jaagt. In Leeuwarden, Akkrum, Damwoude, om maar eens wat scalpen te noemen, kunnen ze er over meepraten.

Men had daar onder de waterpoort nog wat spelers over die eens per maand hun krachten op de 64 velden wel eens willen meten. Dit vierde achttal, een allegaartje van spelers van diverse pluimage, vormen de spreekwoordelijke krenten uit het Sneekermeer.

Tijdens clubavonden spreekt men vol ontzag over deze alleraardigste lotgenoten. Sterker nog de spelers van hogere teams zijn op hun hoede als ze tegen een lid van het vierde mogen spelen. Aan de bar krijgen ze altijd voorrang en korting. Ik bedoel maar.

Men belegt zelfs regelmatig een heus trainingsweekend waarbij kosten nog moeite worden gespaard om toptrainers uit de oostelijke buurlanden te contracteren. Dat Bacchus en Caissa tijdens zo’n weekend niet voor elkaar onder doen hoeft geen betoog.

Zeer uiteenlopende karakters met bijpassende speelstijlen vertegenwoordigen dit team.

Zo kennen we de behoedzame die z’n stukken zelden over de middellijn speelt, de schwindelaar die vanuit verloren stand de partij weet te keren, de nestor met z’n karakteristieke kop die elke tegenstander ontzag inboezemt, de ambachtelijke die origineel uit de hoek kan komen, de reislustige die z’n inspiratie het liefst uit het buitenland haalt, de ratingtopper die tegenstanders bij voorbaat doet beven van angst, de creatieve die van elke partij een kunstwerk maakt, de rijzige die het liefst z’n bedenktijd over de hele avond uitsmeert en tot slot de onverschrokkene die al offerend vol voor de winst gaat.

Een wonderlijk stel, vlees nog vis, oud en jong, rijp en groen, uitbundig en ingetogen, noem het maar, maar schaken kunnen ze die rare jongens. Welnu beste lezers dit samengeraapt rommeltje van vrolijke, vriendelijke schakers werd vorige week kampioen in de 2e klasse van de Friese schaakbond. Zonder play-offs, nacompetitie of wat dies meer zij promoveren ze rechtstreeks naar de 1e klas en er wordt zelfs beweerd, maar dit even onder ons, dat men voor het allerhoogste gaat.

Het lelijke eendje wordt een mooie witte zwaan.

Het is ons gelukt! En wat was het spannend.  In de wetenschap dat bij winst het kampioenschap verzekerd was traden we aan tegen degradatiekandidaat Emanuel Lasker 2. Het leek allemaal zo mooi in den beginne. Erwin was reeds snel in een eindspel verwikkeld met een pion voor, ik stond ook een pion voor en had een veel betere stelling. Zoals wel vaker ging het even anders. Erwin kwam in een paardvork terecht en ik zocht naar complicaties i.p.v. vereenvoudiging en ging onderuit. Invaller Theun voerde bekwaam een eindspel met een pionnetje meer tot winst en Foeke kwam remise overeen. Toen tot overmaat van ramp ook nog Jan er hard afging stonden we ineens achter met 1,5–3,5. Op dat moment stond onze concurrent De Burght al voor met 5,5–1,5. Als zij hun laatste partij niet zouden winnen konden wij volstaan met een 4-4, maar dat moest dan eerst nog wel even gebeuren. De partijen van Ger, Tjeerd en Sible waren op dat moment nog bezig. Nog 2,5 punt leek wel haalbaar. Opeens kwam Ger, nadat hij zich uit een haag van 3 rijen dik aan belangstellenden had losgewurmd melden dat hij had gewonnen. Hij kwam met zijn zware stukken prachtig binnen via de c-lijn en Thijs Tuinstra moest in een nul berusten.  Tjeerd had 2 vrije randpionnen en maakte dit mooi af, en dus waren alle ogen gericht op Sible. Inmiddels had De Burght hun laatste partij verloren en wonnen hun wedstrijd dus met 5,5–2,5. Remise was dus voldoende voor Sible. Sible had zich echter mentaal goed voorbereid, hij was namelijk tot ’s morgens halfzes concentratiespelletjes wezen doen op internet, dat hij vrat zijn tegenstander van begin af aan op. Aan het einde ruilde hij de dames af en kon zijn materiële voorsprong gemakkelijk uitbuiten en voerde zodoende ons naar een verdiende overwinning van 4,5–3,5. Door dit resultaat degradeert Lasker overigens.

Een uitstekend resultaat, 5 x winst, 2 x gelijk en dus ongeslagen kampioen, met als hoogtepunt de overwinning tegen De Burght. En daarbij de kanttekening dat we hier en daar toch meer hebben laten liggen dan dat we het cadeau hebben gekregen.

Volgend jaar dus naar de promotieklasse!

Ronde 9, 22 April 2006 Sneek 1 - Lewenborg 2-6

Naast de foto's, filmpje, en de massa partijen die er van zaterdag beschikbaar zijn zou het nu dan tijd moeten zijn voor een verslagje. Na een slotronde is het eigenlijk eerder tijd voor een nabeschouwing van het hele seizoen. Maar dat komt nog wel eens, want dat moet even bezonken worden. Op het spel van Jouke, Christian en Anne na was het niet veel soeps en vielen er slechts nullen te noteren. Ze waren gewoon een maatje te groot vandaag.

Later dus meer.

(TK, zo 23 april 2006)

Ronde 8: 25 maart 2006: Sissa - Sneek 1 3½-4½

Friezen ontdooien in Groningse Lente

Wie horen wil die hore. Het samenzijn bij de vaste Groningse chinees verliep in een constructieve sfeer.  Het magische woord: “positiviteit!” Derhalve:

Sneek won met vereende krachten van Sissa, dat hiermee definitief uit 3a werd gekieperd. Wat zal Drachten blij met ons zijn, dachten we nog. Eindelijk was het weer lente, een aangename temperatuur, een verfrissend buitje, en 2 Snekers namen van de gelegenheid gebruik door de auto een kilometertje van het clubgebouw te parkeren en maakten zo een relaxte wandeling door het prachtige Groningen en namen de tijdstraf voor lief.

Toen we bijna weer thuis waren kreeg ik nóg een voorstel van een teamgenoot een wandeling te maken maar ik sloeg dit genereuze aanbod af, want veel valt er 's avonds behoudens de waterpoort niet te zien in het Sneekse.

Al met al, de stemming zat er goed in, in het zaaltje naast ons zat een jeugdsoos of zoiets en we konden zo tot lachens toe meegenieten van de vele bedreigingen en toespelingen onder de Groningse probleemjeugd die werden gedaan “ik HAAT je!, vuile ****”. Onder het motto “het kan altijd erger” gingen we er glimlachend eens goed voor zitten.

Een van onze tegenstanders was in een opperbeste stemming, "al sinds vrijdagavond" zo werd me verteld. En hij gooide snel de eerste zetten op het bord. Blijkbaar stak dit Jouke aan, want hij begon mee te vluggeren (dat andere niet, hij was met de auto), en na minder dan een uur stond er weinig meer dan 2 koningen op het bord. “ach ik kon wel ergens winnen, maar ik vond het wel bêst”, aldus onze rûge wolf.

Iets serieuzer nu. Tjitze won erg soepel, “hij kende de theorie niet, dus …" Typisch Tjitze, altijd weer anders doen. Daarna verloor Renske, reden: “ik kende de theorie niet, en dat kostte veel tijd”. Bovendien speelde ze “tegen een normale vent, en dat was ik ook niet gewend”. Waarvan akte.

Daarna volgden 2 winstpartijen voor Sneek die ook om 5 uur ’s morgens tijdens het trainingsweekend gespeeld hadden kunnen worden.

Of misschien ging het wel zo: Anne offerde een stuk, want hij rekende erop dat de Groninger zichzelf mat in 1 zou laten zetten. Inderdaad, zo geschiedde (met nog zo’n 20 stukken op het bord) er Tg1 en Dh3 #. Daarna speelde Christian een verduveld slim spelletje. Hij maakte iedereen wijs dat hij “geveegd werd”. Liet de hele witte armada voor z’n koning komen, ging ervan uit dat z’n tegenstander 10 zetten lang mat in 3 over het hoofd zou zien en won inderdaad nog vrij soepel. Briljant, die wordt zo nog eens wereldkampioen (en alvast de asociale score van 7 uit 8 extern). Klinkhammer hoorde ik tegen zn teamgenoten zeggen dat hij het liefst door hen in elkaar wilde worden geslagen. Zo kun je er ook tegenaan kijken natuurlijk. Das 3½-1½, en hartelijk dank.

fragmenten

Ikzelf moest tegen iemand die z’n poot in het gips had (iets met volleybal, maar wat een clubliefde!). Natuurlijk had ik wel kunnen winnen, maar ach… aardig als ik ben liet ik het stiekem naar remise lopen. Yme Jan, die voor de gelegenheid ons was komen supporteren, was erg onder de indruk van m’n spel, het slot was maar een kleine smet op het geheel.

Jan verloor zelfs vanuit toch wel fraaie stelling (nog maar 4-3 voor Sneek) en dus werd het publiek een schitterende finale geboden. Zou Johnny gehoor geven aan de smekende blikken van Sissa. Nee sorry, hij had “al genoeg voor sinterklaas gespeeld dit seizoen”. Remise, en het werd de kleinst mogelijke overwinning.

Om de realiteit weer niet geheel uit het oog te verliezen: jammer voor Sissa, maar dat ze zaterdag niet van Sneek hebben kunnen winnen geeft wel aan dat ze het verdienen te degraderen. Ook Dsc verloor dus en ze mogen komend seizoen het in de FSB zien klaar te spelen. Hopelijk niet tegen Sneek 2 (en ondergetekende)

(TK, zo 26 mrt 2006)

Ronde 7: 4 maart 2006: Sneek 1 - Staunton 3½-4½

Opleving van korte duur

Toen ik ditmaal ongeveer om 12:57 (ter plekke gechecked) het ABC binnen kwam lopen zag ik tot mn stomme verbazing dat iedereen al druk aan het schaken was. Dat wedstrijden een paar minuten te laat beginnen is bijna overal normaal, maar te vroeg?! Als ik paranoia was zou ik denken dat men het er om deed. Met enig risico van dien wederom een beschouwend stukje vanuit geheel eigen visie.

Tjitze had alweer snel gewonnen, geen idee hoe, het leek eerst vredig te verlopen, iets met damevangst denk ik. Even later was Christian klaar (en 6 uit 7!). Hij speelde met Van Steenis, ah die ken ik nog goed.

Een paar jaar geleden mocht ik na een goed seizoen voor Sneek aan het eerste bord spelen, en scoorde vijf keiharde nullen op rij. De ronde daarop werd ik maar eens teruggezet naar het 4^e bord. Eerlijk gezegd was ik daar niet erg blij mee, want als ik weer zou verliezen dan zou het leedvermaak niet te harden zijn geweest, de Sneker cultuur kennende. Ik werd toen gekoppeld aan Van Steenis. Zonder veel zelfvertrouwen begon ik de partij en kreeg al snel een stukoffer naar mn hoofd gesmeten.  “ja die Van Steenis staat daar om bekend”, hoorde ik van een teamgenoot. “hij heeft soms briljante ingevingen”. Nu begreep ik de bedoeling van het offer niet, maar durfde na de tegenslagen in eerdere rondes niet meer op mn eigen oordeel af te gaan en vreesde het ergste. Toen ik na 10 redelijk geforceerde zetten nog steeds een stuk voorstond en hij nog 2 minuten over had… en hij besloot nóg een stuk te offeren… en ik drie zetten later ipv mat in vier of zo te geven, toch voor de zekerheid maar vlag claimde begreep ik dat dit toen de juiste man op het juiste tijdstip was.

Christian was scherp, maar Van Steenis was zaterdag in een zeer agressieve bui, die 2 veranderen vrees ik nooit... hij offerde een stuk voor een open h-lijn. Wel erg vroeg, aangezien zwart op die toren op h8 na nog helemaal niks ontwikkeld had, maar wit moest wel even opletten. Geen probleem, wit ging er dwars doorheen en de voorsprong was 2-0.

Ik ging in de naderende tijdnoodfase even m'n vertrouwde rondje lopen en wat ik zag stemde me wel zeer negatief. En ik begon vanuit een ooghoek door te krijgen dat m’n tegenstander wel oren had naar remise, want hij ging met z’n captain de borden langs, overlegde en breide vervolgens slim een zetherhaling in onze stelling, waar ik eventueel op in kon gaan, en volgens mij wel moest. Wat nu? Maar waar is die captain van ons eigenlijk?! Wat, zit die z'n potje nu nòg te analyseren?

Toen viel in een kort tijdsbestek de ene na de andere beslissing. Rinske (dapper invalster voor Jouke, aan bord 8) pakte een giftig pionnetje en ging hard verliezen, Renske keepte zich naar remise, Jan ging mat, Johnny verslikte zich. Niet geheel verrassend was dat was ineens 2½-3½ voor de oosterburen. En Anne (bord 2) stond ook al een pion achter in een loper-eindspel. Het leek me glad verloren.

Ineens had ik spijt de captain uit het analysehok gehaald te hebben. Ik had gewoon stiekem remise kunnen doen, hem even op de schouder kunnen tikken … “remise hoor”, “oh ok”, “zat niet meer in”, “nee dacht ik al”, en met een flesje in de hand hoofdschuddend Anne’s afgang kunnen bekijken.

Maar het was al te laat. Twee korte dialogen: “Anne heb je nog kans?!” “nee…. NUL”.  Aha … “Zeg! Anne gaat verliezen, dusseh …” “Jah, maar je moet toch op winst spelen…”. Eigen schuld.

Na de tijdcontrole ging ik zelf aan zet zijnde de slotfase bij Anne bekijken, was het wel zo duidelijk daar? Loper-eindspel (gelijke kleur) 2 tegen 1 pion. En in plaats van de klok nog maar een half uurtje te laten lopen wist ik dat ik nu toch moest doorspelen en tegen m'n principes in was er geen andere keuze dan een minder eindspel in te gaan, zetherhalingen uit de weg te gaan en uiteindelijk verloren komen te staan om iets van spel te houden. Anne vocht als een leeuw en bereikte de remisehaven! En Tom moest winnen … Toen daarna m’n tegenstander in het teambelang in alsmaar duidelijker winstelling zelfs toen nog voor de zekerheid de zetten ging herhalen besloot ik dat ik wel genoeg voor de club had geleden, remise en een meer dan verdiende 4,5-3,5 voor Staunton.

Gelukkig was het nog vroeg, dacht ik, toen ik een beetje moe de uitslag noteerde… half zeven, en ik meende : even rustig nabeschouwen met mn teamgenoten, nog even een paar partijen naspelen, en het welverdiende flesje bier stond vast ook wel klaar! Niks van dat alles, bleek toen ik om me heen keek, bijna iedereen was allang weg, wat over was gebleven begon geestdriftig de tafels aan de kant te schuiven, en er werd me door een drietal dat de jassen al had aangetrokken diverse malen gemaand te besluiten of ik nu wel of niet mee ging chinezen?! Wat is dat, moest men het vliegtuig nog halen? Dat gebouw is toch gewoon beschikbaar tot wanneer het ons goed dunkt? Ik begrijp de club soms echt niet.

(gezellig)

Toch maar meegegaan, en met z’n viertjes (niet de minsten qua know-how: anne, douwe, wytse) hadden we in ieder geval genoeg spreekruimte. Om de onduidelijkheid de wereld uit te helpen wilde ik nu wel eens weten hoe het echt zat met bepaalde dingen, want je hoort zoveel verschillende versies ....

“JA we spelen zonder rating op de club, en volgend seizoen ook. En als we dat veranderen, dan komen de toppers niet meer”  en “NEE we hebben geen ander gebouw kunnen vinden, de eekmolen kon wel, maar de commisie wil niet van clubavond veranderen…. ja “De Hen” misschien later, dat wordt een nieuw wijkcentrum en als we er snel bij zijn, dan …”

Nu was dat ook weer duidelijk en kon daar voorlopig een punt achter gezet worden. En het werd zowaar nog gezellig die dag.

Wat nog rest voor Sneek 1 dit seizoen is Drachten allereerst onze excuses aan te bieden. Onze vrienden wonnen eindelijk en ruim met 5½-2½ van ENO en zullen zwaar teleurgesteld zijn over het feit dat hun naaste concurrent Staunton de 2 punten pakte in Sneek.

Dit is de stand onderin:

8. Staunton    3 

--------------------

9. SISSA        2

10.Drachten    2

En dit is de indeling:

Ronde 8: Staunton - Drachten, SISSA - Sneek 1

Ronde 9: Drachten - SISSA , Philidor 1847 3 - Staunton

Het moge duidelijk zijn, dat we iets kunnen goedmaken door 25 maart van Sissa te winnen.

klik hier voor de visie van Staunton

(TK, zo 5 mrt 2006)

Ronde 6: 4 februari 2006: ENO - Sneek 1 1½-6½

Sneek 1 vindt vorm terug

Goede overwinning zaterdag. De Nijverdalse club speelt in zo’n typische brandbaar ogende keet van het soort waar je wel meer van dat soort sympathieke clubs in ziet spelen. Maar wel met een nette bar, goedkope consumpties, rookgelegenheid. En zoals een nette club het betaamt had men de beschikking over fraaie schaaksets en dgt klokken. En een wedstrijdleider, genaamd Jelle Beintema. Ook niet ongunstig. Oh, en een chinees niet ver van het gebouw vandaan. Perfect. Als er toch wat te zeuren moest zijn dan was het ’t vroege aanvangstijdstip (12u), of de frisse temperatuur in het speelhok, maar das voor iedereen weer anders. En dan ook nog ruim winnen. Het kon weer eens niet op.

Vervolgens wonnen Tjitze en Johnny ook nog eens in no time (beide ongeveer 12 zetten) in hun lijfopening. Naderhand hoorde ik dat Johnny’s tegenstander zich terdege meende te hebben voorbereid. Twee binnengedrongen paarden zorgden al snel voor de winst. Tjitze’s tegenstander zette wel erg knullig z’n dame op e7, terwijl Tjitze al een loper op g5 had staan. Nou ja, die dingen gebeuren eens per 10 jaar ofzo. Jouke maakte met zwart gelijk en na een uurtje of 3½ spelen kwam men remise overeen in het toren-eindspel. ½-2½

Christian had heel erg veel zin in een potje schaak, verzekerde hij  me, en dat werd alleen maar versterkt toen z’n tegenstander pas driekwartier te laat kwam opdagen. De partij ging redelijk gelijk op, het tijdsverschil werd teniet gedaan, maar om een of andere reden meende de thuisspeler een toren weg te moeten geven.

Het zat ze ook niet mee zaterdag.

Alleen Renske moest de bietenbrug op. Het zag er wel verdiend uit, moeilijke stelling, pionverlies en goed afgemaakt. 1½-3½.

Ikzelf won op een manier die me deed denken aan mn verliespartij tegen Diekstra. Ik had ditmaal zelf een ver opgerukte a-pion, waar zwart een kwal voor moest geven. Zwart verdedigde daarna niet goed en verloor toch nog snel.1½-4½.

De winst was binnen, dus mochten Jan en Anne van mij wel opgeven en konden we nog even bij het 2^e gaan kijken.

Geen sprake van natuurlijk, Jan kreeg een typische snelschaakopening tegen zich, zo’n Skandinaviër, met 0-0-0, zwart ging gelijk voor mat, maar Jan bleef gewoontegetrouw koel en liet zwart uitrazen. Stuk meer, en weer een puntje erbij.

Alleen Anne nog bezig, met zwart werd het een droog potje, ruilvariant met beide dame en paard en wat pionnen, maar toen de witspeelster remise voorstelde, wist heel Sneek dat Anne toen dacht “Nooit! Als het remise is, bewijs het dan maar” en kwam dus in een paard-eindspel terecht wat hij knap verzilverde.

Dus al snel zaten we bij de chinees, waar het vol met schakers zat. En dus was het gejammer van ringtonen niet van de lucht. En al snel zaten we alweer op de weg richting Sneek! Ik mocht m’n biertje bijna niet eens meer opdrinken. “zo jongens, we zijn lekker vroeg thuis!” Lekker vroeg thuis… wat een uitspraak… ze moesten blijkbaar snel naar vrouw/manlief. Het klopt toch, die reclame.

Hier drie fragmenten, de eerste twee uit ENO - Sneek 1, en het cruciale moment uit Max Euwe 2 - Sneek 2

Volgende keer thuis, tegen Staunton.

(TK, zo 4 feb 2006)

Ronde 5: 17 December 2005: Sneek 1 - Emanuel Lasker 2-6

Lasker veegt duf Sneek

We mogen bescheiden plaatsnemen in de grauwe middenmoot van 3a. Na de verloren thriller in Leeuwarders waren zaterdag de heren uit St. Japik ogenschijnlijk een maatje te groot. 6-2 dat zijn toch immers zware cijfers. En zoveel zwakker zijn we toch niet op papier.

Even heel beknopt in volgorde de borden langs. Jouke miste wat kansen op meer tegen Sybesma, maar behaalde remise. Johnny ging tegen Wiersma geruisloos ten onder, Tjitze speelde remise na een zware partij tegen Ros, Christian ging in tijdnood de mist in tegen Wissman, Jan won gedegen van Hibma, Anne bracht zichzelf in problemen en ging het schip in tegen Bosma, Tom werd weggedrukt door Diekstra, Renske verloor ten slotte heel langzaam van Viersma.

We zijn uit vorm, hoorde ik enige keren vallen. ? Wat isdat, vorm? Gebrek aan zelfvertrouwen en speelritme bestaan, als je dat onder “vorm” laat vallen, dan is het goed: Ok, we zijn uit vorm. Laat ik bv naar mezelf kijken. Alweer als een beginner er af gemept! Soms heb je een periode dat de punten als vanzelf binnenstromen, en nu lijkt er alles fout te gaan wat er maar fout kán gaan. Wat is dat toch, je hebt niet het gevoel dat je minder je best doet en zelfvertrouwen is er ook altijd wel. Zoekend naar een verklaring kan ik alleen maar gissen over waarom we de bietenbrug op gingen.

Want dan komen wij bij het positieve gedeelte van het verhaal, want tegen elke verwachting in won ons 2^e van de koploper Almere (gemiddeld 200 ratingpunten meer!) Hoe is het in hemelsnaam mogelijk?! Almere weigerde het op onderschatting te gooien. Laten we vooral naar onszelf kijken. De jonkies aan het 7^e en 8^e bord wonnen op strakke wijze, evenals Han aan het 3^e, en een viertal speelde oerdegelijk remise met nooit kans op verlies. Almere had eigenlijk geen schijn van kans! Een topprestatie.

Tja, mooi is dat! Nu kunnen mn theorieën over de demotiverende werking van het Arbeidscentrum dus gelijk weer de prullenbak in.

Nu had ik anders wel een gedachte. Er is volgens mij bij een aantal mensen van het eerste in ieder geval eventjes een gebrek aan plezier in het spelletje, het leek wel alsof men belastingformulieren aan het invullen was. Te veel serieuze gezichten zag ik. En dat is zeker niet goed voor de creativiteit, positieve energie (zou Wytse zeggen), en daarmee het resultaat. Ofhet klopt, wie zal het zeggen? Het is maar een gedachte. Daar wil ik misschien later (zondag ofzo) nog even op terugkomen. Eerst maar een klein fragment.

fragmenten

later dus meer

(TK, za 17 dec 05)

Ronde 4: 26 November 2005: Philidor 3 - Sneek 1 5-3

We geven het toe

foto's van oud Sneker Eelke Heidinga hier, verslag uit L'den hier

Ok, we geven het vanuit Sneek toe: de reserves van Philidor zijn sterker dan ons. Vorig jaar won het eerste achteloos van hun 2e, en het jaar daarvoor was zelfs ons 2^e nog te sterk voor de mannen van het eerbare reserveteam uit Leeuwarden. Maar tijden veranderen voortdurend.

Zaterdag was het Philidor 2 - Sneek 2 en Philidor 3 - Sneek 1.

Nu schijnt het in de hoofdstad zo te werken dat men de gezellige mensen in het derde heeft ondergebracht en ze heeft laten brandmerken door ze het hele seizoen met een zwart shirt met bijbehorende dubieuze teksten voor lul te laten lopen. Maar...., gezellige mensen hoeven niet per sé beter te schaken, want de relatief beteren waren gelijkmatig over het 2^e en 3^e verdeeld.

Sneek 1 speelde als koploper uiteraard (never change) in z’n vaste opstelling. Maar, Philidor had flink gehusseld en had de boel op overigens interessante wijze op ons aangepast, tactische opstelling, de ratten! Bv, Eelke helemaal aan het 2^e bord met wit tegen Jouke, een poging om remise te maken? De degelijke Van Popta tegen houthakker Tjitze, de immer nuchtere Oene Schriemer tegen Renske, Egbert Wind mocht het tegen mij opnemen, de vorige keer had ik pijnlijk van hem verloren… slimme jongens.

En hoe ging het? Misschien zat mn vorige idiote partij nog vers in het geheugen, want Tomkov rende als een kip zonder kop op Egbert’s toch wel stalen verdediging af, kreeg een paar klappen en droop beschaamd na 16 zetten (Egbert speelde overigens foutloos) de zaal uit. Ik kreeg dus om een uur of 3 een palmpje aangeboden van Egbert, en aangezien ik geen maat kan houden… weet je het wel.

Voldoende tijd om mn kunstwerkje aan iedereen, of ze wilden of niet, als een soort verwerkingstherapie te laten zien. Ondertussen had Renske ergens verloren van Oene, Christian won om een of andere reden alweer (honderd procent meneer) van Winkel, Jan Lootsma raakte een kwal kwijt tegen Marcel Vermaat en ging nog mat ook. Dat is 3-1 voor the men in black en dat bleef het lange tijd.

Toen Tjitze zich na een paar onnauwkeurigheden mat liet zetten tegen Van Popta begonnen de rekenkundigen zich toch wel enige zorgen te maken, maar 4-4 zou er eventueel nog in kunnen zitten.

Anne wilde remise aannemen tegen Bakema, maar moest van hogerhand doorpielen, en verrek hij draaide een wat minder eindspel om tot een pluspion- toreneindspel en won dit strak. 4-2.. Een knappe prestatie.

Jouke ging ondertussen dan toch winnen van Eelke. Een stuk tegen 2 niet ongevaarlijke pionnen. Hij hield een pionnetje over, had kunnen afwikkelen naar KLP – K eindspel, maar koos gelukkig voor hem (en tot teleurstelling van de meute rond het bord) voor de meest directe oplossing. Zn sterkte in dergelijke stellingen bleek wel bij de post mortum met een paar zeer geïnteresseerde cracks, toen hij elke door hun remise-geachte stelling op tempo wist te winnen. 4-3. Het is al eerder gezegd, maar: laat Jouke maar skuuven.

Maar ja...alles goed en wel maar, nu moest Johnny een zware stukken eindspel winnen. Ja, hij liet ergens een diep verborgen winst liggen, met 2 pionnen minder wil je natuurlijk niet afwikkelen naar een pionneneindspel en dat kwam er helaas wel van. 5-3 verlies!

Omstreeks rond dezelfde tijd viel de beslissing bij Philidor 2 – Sneek 2, toen bij een 3,5-3,5 stand Douwe van der Meulen na een (op voorhand al) interessante partij de vlag moest strijken tegen Maarten Etmans.

Of het door de drank kwam of niet, ik heb me prima vermaakt in het Kalverdijkje. Mooi zaaltje, mooie bar, mooie analyseruimte, mooie rookplek, aardig personeel, aardige mensen, mooie stad.

Dan nog maar een paar “gehoord”:

“Hee, hoi Tjitze....” “…………………” “…..ja, toe maar! Ik weet wel wat je wil zeggen!” (en hij kijkt schuin naar achter waar RY glimlachend staat, verloor hij van dinsdag) “Huh, oh.. nee ik wilde zeggen… jammer van Heerenveen he?”

“druk vandaag” “ja, als je verliest valt het in ieder geval niet erg op”

EH is van plan een foto van ons te maken, ik tik een stomverbaasde teamgenote die de verkeerde kant op kijkt op dr schouder om haar over dit gegeven te informeren en EH drukt net op dat moment af

Een stuk of 6 spelers bij Ph3-Sn1 knijpen ineens walgend de neus dicht “er is hier iets ontploft!”

Analyse, EW: “dus je blunderde een stuk weg” “nee, ik offerde een stuk, maar het kon dus niet” “ah … dus je offerde een stuk weg”

Een hoop rumoer bij een partij van Ph2-Sn2, “hee eindelijk slaanderij?” EH “sssh” (nog veel meer mensen die zich er mee gaan bemoeien) EH ”hmmm slaanderij!”

“zeg, je lijkt niet erg te balen van ons verlies” “ach, ik geef toe dat mn overwinning veel goedmaakt”

“wat maakt die man vandaag weinig geluid he?” “ja hij schijnt zn stembanden tegenwoordig van te voren in te smeren”

“pfff, ik begin hem nu wel te voelen” “het zou zonde van het geld zijn als dat niet zo was…”

fragmenten

er volgen nog wat fragmenten

tk (zo 27 nov 05)