Het is zover, de klok wijst 11:15 uur aan, tijd om te gaan! Vol elan spring ik op de fiets en peddel vol goede moed naar het station, waar ik al spoedig mijn overige teamgenoten ontmoette. Gelukkig was iedereen mooi op tijd. Dus geen rare fratsen, geen extra kentekenplaten te bekennen en letterlijk geen wolkje aan de lucht. Instappen en op naar Kampen of nee, Hattem toch of nee…. Zalk, huh?
Zalk, is dat niet het dorp waar die wijlen druïde woonde? Anne, wist het zeker, Klazien kwam uit Zalk. U weet wel, paardenbloempjes hiervoor, dovennetel voor geïrriteerde trommelvliezen, knetterkruid werkt vooral bij te laat thuiskomen, en snuffelgras tegen overtollig neushaar. Ja, die Klazien kon er wat van… helaas voor het kansloze voetbaltalent van Zalk was er geen ballenkruid gewassen tegen hun bezoekers. Moet je maar niet op kunstgras spelen, dan vraag je er ook om in het Mekka van de kruiden en overige plantjes.
Na een voorspoedige reis over kleine weggetjes in het ons allen bekende Middle of Nowhere (want wie is daar nu nog nooit geweest?), kwamen we tenslotte, ruim om tijd, uit bij het wonderschoon opgetrokken klein sportcomplexje van Zalk. Het zag er allemaal supernieuw uit! Dit deed mij deugd. Ik kon in het zonnetje zelfs nog even naar hoogstaand voetbal kijken, waar het plaatselijke SV Zalk ritueel werd afgeslacht door de bezoekers (0-4 na 12 minuten?). Zou dat een voorbode zijn?
Wij speelden in een prima zaaltje, naast de plaatselijke bibliotheek (onder het zelfde dak) die met een omvang van maar liefst drie witte IKEA kasten tjokvol met boeken mij deed bevroeden dat we te maken zouden krijgen met hoog intellect, dus voorzichtigheid geboden!
Na het bekende welkomstwoord, en uitleg hoe het koffieapparaat werkt, en hoe lekker de frikandellen wel niet moesten zijn, en nerveuze grapjes over en weer, konden we eindelijk los. Laat ik daar nu eens kort over zijn. Want daar gaat het ten slotte toch allemaal niet om?
Jouke speelde saaie pot, beetje een frikandel speciaal zonder curry en mayonaise, en kon na snelle remise direct plaatsnemen in de immense bibliotheek. Hielke als debutant blunderde een stuk weg, bleek onnodig achteraf maar kon met een nul op za(l)k terugkijken op een gezellige dag weg, zonder een van die lekkere frikandellen te nemen. Anne won gezwind, ja die gehaktbal (!?) die hij had genomen heeft wonderen gedaan, wat voor kruid zat daar nu weer in? Hij vertrouwde de frikandellen zeker niet? Ikzelf mocht ook winnen, na een leuk potje ging mijn tegenstander in een bos van houtskool door zijn vlag. Selwin wist zijn aan hem toegewezen bedenktijd uitstekend te besteden, om na 17 zetjes bij mij te komen om te vragen of hij remise mocht aannemen, daar houd ik van, een teamgenoot die eerst bij de captain komt dit te overleggen. Vervolgens Johnny, net terug uit Schotland, verloor helaas.
Ondertussen vroegen de rokers buiten zich af welk getal de goals weergaven en welk getal de speelminuten? Stond het nu al echt 0-15? Tjitze werd volledig verrast in de opening door opponent. Ik weet niet welk wonderkruid hij in de bosjes buiten gevonden en opgegeten heeft tijdens de partij, maar hij stond eerst verschrikkelijk verloren, speelde als een bevroren frikandel. Maar plots, vlak voor tijdcontrole vreselijk gewonnen. Ik heb het fijne er verder van gemist, maar bleek sleutel te zijn voor de uitslag van de wedstrijd. Hij won. Dat betekende dat Jan genoeg zou hebben aan remise. Met een pluspion meer gebeurde dat uiteindelijk ook.
Sneek wint met 3,5 – 4,5! De vreugde was na de partij van Jan zo ongelooflijk groot, de euforie, teamgenoten gaven elkaar highfives, het veelvuldige buikduiken van Hielke op het kunstgras was legendarisch, hij zocht zich naderhand lens naar zijn bril. Jouke nam een strafschop met Johnny zelf, en roste Johnny zo de kruising in. Het lachen en juichen van Tjitze maakte alle kippen en toekomstige frikandellen in de verschillende Zalkse schuren jaloers. Het ererondje van Anne met het shirt over het hoofd is eveneens onvergetelijk omdat hij vol tegen een doelpaal sprintte. De rest van het team, Selwin en Christian, werd op een piepplein plat karretje gedurende 3 hele minuten 2 keer door heel Zalk gereden, want Jan knalde als chauffeur van het trekkend voertuig 95 km/u door het normaal rustige dorp. Dat die oude tractoren zo hard konden wist ik ook niet. Kippen schoten met luid krakeel alle kanten op, veren dwarrelden neer als ware een tapijt van sneeuw. Bier vloeide rijkelijk want ook hier was het Oktoberfeest losgebarsten! Hoempahoempa muziek overal! Live optredens van sterren als Rinus & Ramana, Helmut Lotti en plaatselijk legende Jobbe Kolkus. Er was ten slotte eindelijk eens een echt team in HUN dorp dat won! Vlak voor ons vertrek in de wandelgangen, dat mede dankzij het doelsaldo van -38 (twee voetbalteams) het gemiddeld genomen een mooie voetbalmiddag was, en dat moest uiteraard ook gevierd worden. Ja, de tijd vloog om, tot in de kleine uurtjes werden er handtekeningen gevraagd en frikandellen gegeten en…. en…..
En…. volgens mij zat er een verkeerd kruidje in mijn frikandel, want zo ging het niet, helaas. Johnny belde gewoon een Chineesje in Hattem, en wat bleek? Die Chinees stond recht tegenover de speellocatie van dezelfde tegenstander van twee jaar terug! Memoires en stoere, onware, bla, bla, bla, verhalen over die wedstrijd alom natuurlijk! Die gekruide Chinees was prima, iedereen lekker gebekt, voldaan en goedgemutst gingen we via 300 drempels die Hattem rijk is, huiswaarts! 20:50 uur thuis. Heerlijk even voetjes even omhoog, heerlijk potje bier erbij uit de keuken hoorde ik: “Ik heb de frituur aangezet, heb je wellicht zin in een…”