(In dit verslag is dankbaar gebruik gemaakt van de partijfile van de site van Unitas en zo kan men alle potjes naspelen. Vanaf de eerste zet welteverstaan, het is ongetwijfeld een stimulerende manier om de spelers zo te verplichten hun repertoire goed bij te houden. Een inspirerende gedachte...

Drie spelers van Sneek geven commentaar, Han´s tegenstander (Gert Jan Rauw) doet hetzelfde)

Vorig  seizoen speelde Sneek 1 tegen het Jeugdteam  van Unitas.

De Noordelijke talenten maakten gehakt van de Snekers, en zaterdag ging het 2e door dezelfde meegebrachte molen, opnieuw een 6 ½ -1 ½  nederlaag

Sybrand(8) kreeg  een mooie aanvalsstelling na een Franse doorschuifvariant. De pion op e5 sneed het bord in tweeën en alle witte stukken konden richting onbeschermde kortgerokeerde zwarte koning. Hij miste in het geweld de winnende voortzetting en kwam niet verder dan remise, jammer.

Het niet winnen van een gewonnen stelling wist ikzelf (1) tot grote hoogte door te voeren. Waar de Fritzen bijna op tilt sloegen om het zwarte voordeel  aan te geven, deed ik een aantal jammerlijke zetten, die (natuurlijk) zelfs nog tot verlies leidden.

Stef (5)  speelde net als in de vorige wedstrijd met Zwart. Ook nu  onorthodox en met dezelfde rampzalige gevolgen. Na een zet of  3 zwaar in de denktank om vervolgens door de tegenstander van het bord geduwd te worden.

Lichtpuntje was Jouke(7), ons eigen  Noordelijk Talent, die wat handiger manoeuvreerde dan zijn tegenstander. Aan het eind van de middag wist hij als enige een vol punt te scoren door een op één tempo gewonnen pionneneindspel koeltjes uit te spelen.

Er waren toen nog 4 partijen bezig, maar veel hoop op een goede afloop was er niet.

Han(2) zette de partij met Wit rustig op. Dat kwam zijn tegenstander goed uit, want die kon in alle rust een voordeeltje opbouwen wat met een dubbele aanval en winst van de partij werd bekroond.

Tjeerd(6) raakte in een gelijkopgaande partij in het nadeel toen de Groninger hem voor problemen stelde in een toreneindspel. Diens betere samenwerking van koning,toren en pion(nen) werd hem teveel.

Wim(3) speelde met Zwart  de Rubinsteinvariant van het Frans. Dat levert vaak weinig spektakel op en dat was ook de bedoeling. Afwachten in een solide stelling. Helaas was in het eindspel zijn pionnenmeerderheid op de koningsvleugel waardeloos, terwijl die van de huidige kampioen van Friesland op de andere vleugel netjes een vrijpioen opleverde. Ook was de witte loper  sterker dan het zwarte paard hetgeen alles bijelkaar resulteerde in een gedegen nul.

Tot slot had iedereen zich  verzameld rond het bord van Tom(4.) Een executie trekt veel bekijks.

Het Koning-Indisch in de voorhand kan voor Wit mooie aanvalsstellingen opleveren, maar Zwart had met een pion meer en een  sterk centrum de witte zware stukken tot passieve blokkeurs gedegradeerd. Toen de zwarte pionnenwals in beweging kwam om kwart voor zeven was het  lijden snel voorbij en kon het volk aan de maaltijd.