Sneek II in evenwichtige strijd onderuit

Eigenlijk had ik helemaal geen zin een stukje te schrijven, meldde ik bij de chinees. Daar waar een Douwe, na zijn fraaie winst (supermooi verslag in Haren, helaas 4,5-3,5 nederlaag voor ons team) in opperbeste stemming, van z´n teamgenoten de details aan het ontfutselen was, zat ik meer in m´n glas te kijken.

Het belooft een prachtig verslag over het eerste, het was voor mij vooral een dag om snel te vergeten. Toch moest ik er aan geloven, want ik was van de vaste schrijvers als eerste klaar. Het zou geen vrolijk stukje worden waarschuwde ik ze, nou vooruit dan maar weer:

Na een mislukte poging om flink wat uren slaap te pakken (iets in deze geest) stapte ik om een uur of zes in de morgen vloekend en tierend m´n bed uit. De volgende keer dan toch maar weer doorzakken tot diep in de nacht, als een blok in slaap vallen en dan met een kater de eerste uren van de partij uitzitten, om dan rond een uur of vier ´s middags langzaam de helderheid terug te krijgen, als het dan al niet te laat is.

Maar dit was niks zo, op de weg naar Groningen voor de wedstrijd tegen Staunton dommelde ik al af en toe in. Het was een koude dag en voor het gebouw was het geen pretje te roken. Wel was er een plekje voor de ramen van de speelzaal te Haren waar het in de “lijte” beter toeven zou zijn, zo werd gemeld, maar die deur er naar toe zat op slot.

We zaten met Sneek I dat tegen favoriet Haren speelde in het zelfde zaaltje en moesten zoals gezegd tegen Staunton, waar we de laatste jaren altijd goed tegen scoren. Ik werd toevallig alweer gekoppeld aan Paul Hummel!

Daar was ik niet erg blij mee, een talentvolle tegenstander met ongetwijfeld de nodige revanchegevoelens, de 2 voorgaande keren had ik namelijk nogal veel mazzel gehad. Deze partij was wel het meest kras.

(Zo in het begin van de middag had ik de meeste aandacht voor de partij van superinvaller Wytze vd Zee van het vierde die dat voor Sneek I deed. Vrijdags nog een partij gespeeld, flink nagezeten in De Draai en de volgende dag weer er tegenaan.  Hij moest tegen de sterke ervaren rot Mostertman en probeerde uiteraard zonder enige kennis van deze variant na 1.e4 c5, 2.Pf3 Pc6, 3.Lb5 d5!?, waar deze neffens Wytze bijna door van z´n stoel viel. Tot diep in de middag ging het remise worden, hetgeen helaas net niet lukte. Dat was heel flauw van Conrad.)

Bij ons tweede kwam Jouke Bakker aardig uit de opening, maar werd opeens verrast door een dodelijke penning, Stef van Kesteren baalde als een stekker want had met een pion meer (ok enige druk voor de tegenstander) zich onnodig op klaarlichte dag mat laten zetten (Txh6 gh6 Dh6).

Joe Hania had een krankzinnige partij met wilde offers laten verzanden tot een remise-toreneindspel. De analyse achteraf ging zo mogelijk net zo wild, met de nodige krachttermen over en weer, heb ik me laten vertellen.

Ronald van de Veen won fraai, al moet ik bekennen dat dat het enige is wat ik er van gezien heb. 2,5-1,5 achterstand.

Dan over naar de partijen, drie stuks tot dusver, die van Han zag ik toevallig liggen, was vast het blaadje van z´n tegenstander. Voor Han heb ik altijd veel lof, zaterdag vond ik dat hij eerder een stellingsgelukje had, wel toch weer een punt:

Daarna ging ik er na 1 foute zet vrij kansloos af, "als ik deze weer had weggeven was ik met schaken gestopt" meldde hij achteraf. En daar kan ik me iets bij voorstellen. Ditmaal kreeg ik geen tweede kans:

3,5-2,5 achterstand, maar Tinus stond volgens de laatste berichten gewonnen. Het probleem was alleen dat Wim die de Sneker variant van het Siciliaans totaal had verkloot (heiligschennis) zijn stelling met kwaliteit minder remise moest houden, hij had alleen wel een paard dat de boel aardig lastig maakte voor de Groninger.

Tinus speelde het allemaal weer erg fris en vrolijk, maar mistte op het cruciale moment de winst, remise en 4-3:

Daarna was het wachten op het moment dat de Groninger het voor het team remise zou gaan maken, maar hij verkoos ervoor vol voor de winst te gaan. Een beetje gevaarlijk vond ik dat wel want Wim´s paard stond geregeld klaar een vorkje toe te passen, maar hij stelde ons vertrek zo nog een uurtje uit en maakte het knap af. 5-3 eindstand, Sneek 2 blijft zo onderaan staan.

Dit hield wel in dat we naar de Harense Chinees moesten voor ons diner. De loempia vond ik wat te knapperig, ze hadden geen Bami Rames, geen giechelend personeel, maar wel een chinees die geleund aan de bar ons nauwlettend in de gaten zat te houden, al met al een mager zesje.