SNEEK 2  behaalt verdienstelijk gelijk spel.

tegen Max Euwe 2

Enschede was de (verre)  bestemming voor het 2e  dit keer. Ik wil dan liever niet mee, maar ik kan geen goeie smoes bedenken. Te dicht bij Duitsland  slaat natuurlijk nergens op. Vuurwerkfabrieken die op een KNSB-zaterdag  ontploffen, zoals destijds gebeurde, vormen ook geen  garantie voor de toekomst. Dus won de clubliefde het glansrijk en reed ik met Wim en Wytse  W. die kant maar weer op. Joe  was ons al vooruitgesneld  met de rest van het team., miste daarbij een afslag  en moest via die  Heimat  met  allerlei kapriolen (“Blik op de weg” had er wel een uitzending aan kunnen besteden volgens Douwe.} de weg naar Enschede weer  inslaan. Tegen half twee kwam  ze gelukkig alsnog de speelzaal binnen. Ik zei het al , Enschede ligt te dicht bij Duitsland..

Joe (7) hield het tempo erin en was om drie uur al klaar met zijn partij. “Simpele overwinning” was het enige commentaar.  Dat was een mooie opsteker voor ons die vrijwel meteen teniet werd gedaan door Wytse (6). Na wat zetten verwisseld te hebben in de opening kwam hij  al vroeg onder grote druk te staan. Toen zijn tegenstander ook nog her en der groot materiaal van het bord begon te hakken gaf  hij maar op.

Wat is toch het geheim van Wietse Zee.?  Invallend aan het 8e bord wist hij weer een knappe remise af te leveren. Verdient nader onderzoek. Maarten K.(4)  speelde (natuurlijk) ook remise. . Van zijn partij begreep ik niet veel maar het schijnt allemaal “theorie” te zijn zo stelde hij mij gerust.

Douwe (3) speelde  met wit en houdt van een rustige en solide opbouw van de partij. Hij kwam dan ook, zonder gekke dingen te hebben gedaan , op kalme wijze 2 pionnen achter te staan. En toen was het te laat. Er werd nog wel een pion teruggewonnen, een remisekans gemist, maar een nederlaag verscheen op het scorebord.

Han(2)  wist vanuit de Franse verdediging actief spel op de witte damevleugel te creëren.

De hele partij was ik nieuwsgierig of  Lc8 (het zorgenkindje meestal) nog van zijn plaats zou komen. Maar Han had geen aandacht voor zijn slechte loper en wist met paarden, dame , en toren in de aanval te winnen.

3-3 en nog 2 partijen bezig. Ik stond op  het eerste bord al geruime tijd straal verloren, en wachtte op de knock-out die mijn tegenstander zorgvuldig aan het voorbereiden was. Wim(5)

had een remiseachtig eindspelletje op het bord maar weigerde remise gezien mijn situatie. Toen gebeurde het volgende:

TF  - Snuverink knsb 06

(diagram) 1.... Ra7 2.f3 Qb1 3.Qc3 Rf7 4.Qc4 Rg7 5.Qc3 Qb8 6.g4 Qd6 7.Qc2+

Hier kreeg mijn tegenstander te horen dat hij wel remise mocht spelen omdat dat "wel genoeg" was. Hij bood het meteen aan (was erg nerveus geworden van mijn taaie tegenstand) en onder andere omstandigheden was ik dankbaar akkoord gegaan. Maar na overleg met Joe, die niet gerust was op de uitslag aan het 5e bord besloot ik maar door te spelen. En zie wat er bij de 2e tijdcontrole gebeurde. 7...Kh8 8.Qxa2 Rc7 9.Qa8+ Kg7 10.Qe4 Qd2+ 11.Kh3 Qg5 12.f4 (diagram)

1–0

Mijn teamgenoten knuffelden me nog net niet dood na deze meevaller. Wim kon het inderdaad niet houden maar de 4-4 was binnen. Opnieuw  een belangrijk puntje toegevoegd aan ons bescheiden totaal.

Hier drie fragmenten, de eerste twee uit ENO - Sneek 1, en nu naspeelbaar, het cruciale moment uit Max Euwe 2 - Sneek 2

(Tinus, zo 5 feb 2006)