Tijdens de jaarlijkse FSB reünie in het hoofdstedelijke Kalverdijkje speelde het derde team van Sneek zijn laatste wedstrijd tegen NEO uit Burgum e.o. Beide teams waren reeds gedegradeerd, dus om des keizers baard.

Dat nieuwe viel wel mee met de mannen van NEO. Ik schat de gemiddelde leeftijd op 50+, met alle respect. Nee dan Sneek. Met liefst 3 jonge honden uit de school van bovenmeester Hania moest de klus geklaard worden. Dat wil zeggen voor de vorm en prestige nog wat maken van het armzalige en desastreus verlopen seizoen. Aan de jeugd heeft het in elk geval niet gelegen. De laatste opstelling was naar geboortedatum zodat de eerst jarige op bord 1 speelt. In bordvolgorde:

Teamchef Sake Jan verloor al snel een loper door een dameschaakje. Wat te doen in zo’n situatie? Met de pest in je lijf de hele middag met een colaatje wat rondstruinen of je terugvechten in de partij. SJ koos voor het laatste maar bleef toch de gehele partij last houden van een geamputeerd been.

Steller dezes mocht onder het motto: ’slecht voorbeeld doet slecht volgen’ ook al vroeg een stuk in het doosje doen. Een eigen stuk welteverstaan. Dat kwam omdat ik totaal niet in het spel kwam door de eigenaardige opening van mijn tegenstander. Dan maar alles of niets met een dameoffer (!) eeuwig schaak forceren. Dat berustte natuurlijk op een fata morgana prima deluxe waar ik het patent op schijn te hebben.

Reuzendoder Maurits, de laatste tijd lekker op dreef, speelde zijn typische gedegen rustige schaak met hier en daar een venijnig probeerseltje. Dit leek lange tijd succesvol totdat zijn stelling langzaam maar zeker lam gelegd werd. Met een mooi loperoffer werd de strijd in het nadeel van Maurits beslist.

Nestor Dirk, die ook zijn vrije zaterdag had geofferd ten gunste van Caïssa, kwam eerst een pion achter gevolgd door een stuk. Dat betekende vroeg naar huis.

Wytze van der Zee speelde, voor zijn doen, een gedegen pot waarin de remisegrens niet werd overschreden. Een halfje derhalve.

Floyd Franken is vast vernoemd naar de beroemde bokser Floyd Patterson. Hij deed in elk geval zijn naam eer aan door met gevoelige punches en dodelijke uppercuts zijn tegenstander murw te beuken. Na torenwinst was het knock out. Voor aanvang werd de jongeling ten strengste aangeraden op zijn handen te gaan zitten teneinde niet als een razende Roeland de zetten te doen. Deze wijze raad werd echter volkomen in de wind geslagen omdat dit jeugdtalent grotendeels zijn partij staande (!) deed. Hoe dan ook een fraai punt.

Ook Alec Sealy is zo’n talentje, net droog achter de oren, maar gezegend met een inzicht in het spel waar velen onder ons een leven lang over doen. Met 2 paarden werd de vijandelijke dame dusdanig in het nauw gedreven dat zij de rest van haar bestaan op de eeuwige jachtvelden mocht doorbrengen. Na de partij schudde hij, alsof de duvel hem op de hielen zat, nog even wat varianten uit de mouw.

Jammer genoeg kwam de jeugdige Folkert de Vries niet echt in het spel voor. Met een stuk minder werd hij op vakkundige wijze van het bord geschoven.

Met 5,5-2,5 van een reeds gedegradeerd team verliezen is wat je noemt een zeperd eerste klas. Volgend seizoen een klasje lager. Volgens mij schaakt het een stuk prettiger met beide voeten op de grond dan boven je stand.