Na de toch wel redelijk soepele overwinningen op Rijs en Mid-Fryslân wachtte de volgende klus: Westergoo.

Het welkom was hartelijk als vanouds, waarbij terloops werd opgemerkt dat Westergoo dit jaar al 70 jaar op dezelfde plek haar thuiswedstrijden speelt. Jee, da’s lang.

Op papier was Westergoo veel sterker: aan elk bord was het ratingverschil in het voordeel van de Bolswarders, uiteenlopend van 89 tot 349 punten. Hiervan was in de wedstrijd echter maar weinig te merken.

Als eerste was Abe klaar: in een bijna dichtgeschoven stelling wist hij toch een opening te creëren, waarna de witte stelling onhoudbaar werd.

Vlak daarna mocht ook ik de felicitaties in ontvangst nemen: een kleine combinatie leverde een kwaliteit plus een betere stelling op. Toen ik uiteindelijk de kwaliteit weer teruggaf bleef er een gewonnen pionneneindspel over waardoor verder spelen zinloos was.

Sylvia kreeg vervolgens een remise-aanbod. Gelet op de stand in de wedstrijd werd dat aanbod aangenomen.

Alec kon het helaas niet bolwerken. Hij raakte een pion kwijt, maar kreeg wel het initiatief. Zijn tegenstander maakte echter geen fouten en kon langzaam het initiatief overnemen. De zwarte dame zaaide dood en verderf en er bleef niets anders over dan het omleggen van de witte vorst.

Joe speelde een zeer interessante partij. Geen offerspektakel, maar overal zaten kleine dreigingen en waren er mogelijke kansjes. Mark wist hier net iets beter mee om te gaan en wist een pion te snoepen. Joe probeerde nog in troebel water te vissen, maar zijn tegenstander bleef rustig en mocht verdiend de felicitaties in ontvangst nemen.

Sake leek op remise af te gaan, maar werd blijkbaar toch in slaap gesust door de aimabele uitstraling van zijn tegenstander. Heel venijnig werd de stelling van Sake ontmanteld, waarna het over en uit was.

Frits won een kwaliteit, maar moest daardoor wel in de verdediging. Na een aarzeling bij zijn tegenstander kon Frits het overnemen. Met vaste hand werden de zwarte stukken naar de overwinning gevoerd.

Zoals hij zelf vooraf al had voorspeld was Arnaud de laatste die nog bezig was. Op de overgang van midden- naar eindspel wist hij een pion buit te maken. Wat bleef was een stelling waarin nog maar weinig mogelijk leek. Arnaud wist wel beter. Resoluut werd zijn tegenstander onder druk gehouden en kon er nog een tweede pion worden bijgeschreven. Ondanks de ongelijke lopers was er toen geen houden meer aan en had ook Arnaud gewonnen!

Een krappe, maar zeer verdiende overwinning voor het derde!

Nog twee wedstrijden: op 3 maart thuis tegen Bakkeveen en op 18 april tegen het tot nu toe ongenaakbare WES.

Degradatie is in ieder geval afgewend.