Het was net als vorig jaar een plezierig evenement. Je kwam allerlei “oude” bekenden tegen. Voor Sneek 2 stond er niets meer op het spel, alleen misschien de eer. Sneek 3 kon op papier degradatie nog net ontlopen. Dat mislukte helaas door de (kleine) nederlaag tegen DSC uit Drachten.

(Wim won bijna, bron Philidor 1847, Martin Zijlstra schoot er ook de nodige)

Misschien is het beter zo. Met Sneek1 in de 2e klasse KNSB (hopelijk) en 2 teams in de promotieklasse is het een heel karwei om steeds het best mogelijke team op te stellen. We hebben een aantal talentvolle jeugdspelers die nu een betere kans hebben een vaste plaats in een team te krijgen.

Sneek 2 verloor met grote cijfers van DTK, de grote favoriet met 3 zeer sterke spelers aan de topborden. We waren bij voorbaat al kansloos dachten we, vandaar die grote nederlaag denk ik. Eén van de weinigen die zich daar niets van aantrok was

Wim, die de zeer sterke de Vrieze oprolde met origineel spel. Dat hij de partij niet won was mede veroorzaakt door tijdnood.  

Douwe kwam in actie tegen Jeroen Weggen. Het werd een partij waar Douwe in een voor hem zeer vervelend systeem (ik zal dat niet verklappen anders speelt iedereen dat straks tegen hem) terecht kwam. Achteraf bleek het 15 zetten lang theorie te zijn. Op een gegeven moment kon hij afwikkelen naar een bijna gelijkstaand eindspel. Maar een “kleine” slordigheid kostte hem een paar zetten later meteen de partij.

Naast Douwe speelde Sybrand een woeste partij tegen de geduchte Bruno Jelic, hij vloog Bruno onmiddellijk naar de keel met origineel spel. Hij offerde meteen in de opening al een paard. Het zag er in mijn ogen zeer kansrijk uit, maar dit was alleen schijn. Bruno bleef koel en wist de witte aanvalskansen in te dammen. Na een slordigheid van Sybrand was de partij meteen uit.

Invaller Julius maalt nooit over een paar honderd ratingpunten minder. Met zijn aanvallende spel hield hij knap remise, misschien had hij zelfs moeten winnen. Eigenlijk wordt dat wel verwacht van betaalde spelers!

Dirk Meijer moest ook optornen tegen 300 rating meer. Geen schande om dan te verliezen.

Jouke had hetzelfde probleem. Hij kreeg een enorme aanval over zich heen die niet te stuiten was.

Ger was de enige die een tegenstander had die een lagere rating had. Na zijn nul is dat waarschijnlijk nu ook rechtgezet.

Wytse klaagde de hele middag dat hij slecht stond, maar uiteindelijk behaalde hij toch remise.)

Kijk hier voor de eindstand en andere wetenswaardigheden

In de promotieklasse kwam Sneek 2 bij de F-Pion (verslagje aldaar) niet verder dan 4-4. DTK won alweer en is reeds verzekerd van het kampioenschap. Proficiat.

Het derde van Sneek pakte z´n eerste puntje door knap Heerenveen op een gelijkspel te houden!

Zij spelen in de laatste ronde uitgerekend nog tegen DSC en zal dan dienen te winnen met minstens 5-3 om zich alsnog te handhaven, al is dat weer afhankelijk van de degradatieregeling (1 of 2)

DTK         6 12  36,5

Philidor 3  6  8  29,5

Sneek 2     6  7  25,5

F-PION      6  7  24

Heerenveen  6  5  22

Emmeloord   6  3  23,5

DSC         6  3  16

Sneek 3     6  1  14

Sneek 2 trad dinsdag aan tegen het altijd lastige Emmeloord, zoals ze zeggen.  Een prettig team met aardige jongens die net als Sneekk 2 zelf, voor het overgrote deel bestaat uit oude mannen. Met 2 invallers  bij Sneek begon de strijd!

Aan bord 4 had ik het genoegen als eerste klaar te zijn.  Een klein grapje leidde tot damewinst

  Een blik op 3e bord gaf me goede hoop op nog een punt voor Sneek. Jouke Bakker stond erg goed. Maar toen hij met Tf5 een vluchtveld voor zijn koning bezette, greep de sluwe vos Valkema zijn kans:

  Een listig matje en jammer voor Jouke zijn mooie opbouw.

Ger aan bord 5 had weinig problemen. Een aangenomen gambietje en een tussentijds pionnetje lieten een riante stelling zijn. Toen daar een kwaliteitje bij kwam was he pleit beslecht:

  Siebrand aan bord 2 liet weinig heel van Nico Lemsom. Op z'n Frietema's:

3-1. Dat zag er goed uit. Wytse Wiersma meldde al snel dat hij 2 pionnen zou verliezen. Wanneer dat was, is onduidelijk. Fritz geeft Wytse voordeel vanaf de 1e zet. Misschien doelde Wytse op gxf3 na 15. f4.  Alleen daar geeft Fritz een klein minnetje voor wit. Oordeel zelf:

Bij invaller Jan Hans was dat al eerder gedaan. Met zijn onnavolgbare Grolsch-variant hield hij de sterke Jacob de Jong knap op remise.

Als laatste was Julius nog bezig. Zoals meestal offerde hij materiaal voor een aanval. Deze werd bekwaam opgevangen en uiteindelijk moest Julius in een nul berusten.

5-3 winst dus. We gaan voor de 2e plek, de 1e lijkt nu al voor DTK, met dank aan Heerenveen die na Sneek ook won van Philidor 3.  

Met 3 invallers vertrokken we afgelopen maandagavond naar Drachten om tegen het plaatselijk elitecorps aan te treden.

We hoopten natuurlijk op een overwinning, want na de onverwachte nederlaag tegen Heerenveen waren al onze aanvankelijke kampioensaspiraties flink diep in de Friese permafrost gestopt en leek een degradatie eerder tot de mogelijkheden behoren.

We wonnen met 6-2 dus een plaats in de middenmoot lijkt ons lot. Maar wel een mooie overwinning. Alle vaste krachten behaalden een vol punt.

Douwe etaleerde zijn huidige topvorm die hem tot winterkampioen maakte en versloeg zomaar Frank Schuurmans. Schuurmans probeerde wel de koning van Douwe te belagen met f5 g5  en Dh5 maar deze gaf geen krimp en won prachtig.

Ook Sybrand aan bord 2 vond geen kleine jongen tegenover zich in de vorm van Roel Hazenberg, maar ook Sybrand hield goed stand, speelde natuurlijk weer zijn g pion omhoog en wist in het eindspel op (voor de langslopende toeschouwers) raadselachtige manier een stuk te winnen. Ineens stond ie een stuk voor. Wie er meer over wil weten moet ‘m maar even vragen, maar het is mij ontgaan. Wytse bezorgde zijn tegenstander een slechte loper en een stelling waarin alles vast zat. Hij won een pion en langzaam maar zeker de partij.

Ger kreeg te maken met b4. Met vluggeren had hij dat wel eens verdedigd tegen Bert de Vries maar in een wedstrijd in de promotieklasse was dat toch iets nieuws. Niet vlekkeloos gespeeld, een loper die van b7 naar c8 ging en de volgende zet weer vice versa, maar uiteindelijk zijn tegenstander toch zodanig in de problemen gebracht dat hij een kwaliteit won. Het vervolg was gesneden koek.

Tjeerd trof ook een oude bekende, Biem Barendse. Deze zette alles vast op de damevleugel waarna Tjeerd met f5 de andere zijde opende en de verzwakte koningsstelling bekwaam oprolde.

Invaller Wytze Zee ruilde alles af wat op zijn pad kwam en was gewoontegetrouw de eerste die op het wedstrijd formulier kwam. Remise. Erwin had eigenlijk moeten winnen maar een te gretig C5 gaf zijn tegenstander de mogelijkheid om toch nog remise te forceren.

Een nederlaag mochten we ook nog bijschrijven en die was aan het  5e bord voor Julius. In zijn lijfopening deed hij ergens iets niet helemaal goed en verloor hij het initiatief en uiteindelijk dus de partij.

Maar de 6-2 doet ons goed en zal ons sterken in de volgende rondes. Wie weet hoe raar het nog kan lopen. 9 februari staan we er weer, thuis tegen Emmeloord.

(later uitgebreider verslag, partijfragment toegevoegd)

Dinsdag kwam Heerenveen op bezoek bij Sneek 2.  Na de harde 6-2 nederlaag tegen Philidor was Sneek er op gebrand nu wel de winst te pakken.

Elke wedstrijd is lastig, de krachtverschillen zijn niet heel erg groot in de promotieklasse. Heerenveen heeft een goed team met allemaal ervaren spelers.  Toch hadden ze de eerste twee wedstrijden verloren (al loopt er nog een protest die een punt kan redden). 

Sneek begon sterk.  Tjeerd Wiersma won  snel.  Vervolgens was het Ger die het 2e punt binnenhaalde.

Jouke  begon zijn partij uitstekend.  Maar ergens raakte hij de grip op de superdeluxe stelling kwijt. Tegenstander Tjeerd Siblesz  am hett initiatief en leek te gaan winnen. Maar Jouke ging er nog eens goed voor zitten en dwong knap remise af. 

2½-½, Dat leek goed. Siebrand aan bord 1 maakte er zoals gewoonlijk weer een spektakel van. Het hele bord stond in brand. Het was Siebrand die zijn vingers brandde.

Wytse gaf  in de beginfase onnodig een kwaliteit kwijt en werd er kansloos afgeschoven.

Vlak daarna gaf Douwe op. Hoe die partij verliep weet ik niet, maar het was ineens een 2½-3½ achterstand.

Ikzelf had de hele partij een betere stelling, maar nu moest ik beslist winnen.  Gelukkig kon ik ergens een pionnetje winnen en met de beperkte  tijd die Bas van der Zwaag nog had, ging het verder gemakkelijk.

De druk lag nu bij Tom. Het was erg spannend, remise leek me logisch.  Het einde heb ik niet gezien, ik durfde niet te kijken.   Mijn indruk was dat Tom zich liet beetnemen met Koning en 3 pionnen op de ene vleugel en een vast gezette Toren tegen Loper en pion. Of het door de tijdnood kwam of niet, de Heerenveen was handiger en haalde voor Heerenveen 2 matchpunten binnen. Een terechte winst waar niks op af te dingen viel.

Uithuilen en opnieuw beginnen dus. Kampioen worden kan niet meer (als we daar nog in geloofden), maar het moet wel beter gaan in de tweede helft van de competitie.

Het beloofde op voorhand een spannende avond te worden in Leeuwarden. Wim was wat minnetjes, maar Joe offerde zichzelf op voor het tweede, ten nadele van Sneek 3, dus dat was nog te doen.

Aan het eerste bord speelde Sybrand tegen Oene. Even kijken. Oene had z´n koning wat vreemd geposteerd op d8 vond ik, maar het leek wel interessant. Toen zag ik echter dat Sybrand een stuk achterstond en dat was wat te veel. Sybrand die verliest, hij kon het zichzelf ook niet herinneren wanneer dat voor het laatst was.

Naast me was Eelke bezig tegen Joe. Eelke mag wel trots zijn op zijn partij, want hij speelde een fraaie aanvalspartij met de fraaie slotzet Ph6+ dat tot mat leidde.

Ondertussen was Wytse bezig tegen Hette. Wytse speelt vaak goed tegen Leeuwarders en de Benoni is een opening waar hij altijd goed tegen weet te spelen. Wytse zet fraai mat. 2-1 dus.

Douwe kreeg tegen Catharinus een Wolga tegen zich. Een prachtige opening, Douwe deed z´n best maar kon het net niet keren en ging op de 35^e zet door zn vlag. 3-1.

Ikzelf speelde tegen Aeilko.

Nog 1 zetje voor de tijdcontrole. Ik dacht zoals wel vaker gewonnen te staan en met nog 30 sec. op de klok zag ik ineens dat na het geplande Lf3 zwart gewoon Pg3+ Lg3 hg3 g5 Th8+ heeft met gelijk spel en ineens flitste er g5 door me heen, nog 10 seconden … hmm dat ook geen voordeel oplevert na Le7 en toen hoorde ik “vlag!”. Huh? Ja das balen, nog nooit meegemaakt. 4-1. Kut oxazepam ook, de tijd gaat dan sneller dan je denkt.

Nog 3 bezig. Tjeerd had helaas niet veel in te brengen tegen Wessel. 5-1. Ajax - feyenoord! Shh.  Jouke Bakker daarentegen, die tegen Egbert speelde had zeeën van tijd meer in het ontstane toreneindspel en tikte het uit naar 5-2. Egbert kwam wel wat grieperig over.

Ger tenslotte speelde tegen Gert. Ger trok al snel ten aanval met zwart, maar het bleek meer dan het was en kwam terecht in een verloren eindspel. 6-2. Niks op aan te merken, het zij zo.

Jammer. De rest dan maar winnen dan en hopen dat Ph3 ergens een steekje laat vallen.

Na een jaar afwezigheid is Sneek weer present met 2 verse teams in de hoogste FSB-klasse. En, volgens de regelen, moeten die twee teams dan meteen tegen elkaar. Twee jaar geleden werd dat een ruime overwinning voor ‘2’. Vandaag zou dat wel eens lastig kunnen worden - ‘3’ had een sterk team met een hoop jeugd weten te strikken. Nadat de voorzitter de bezoekers (‘3’) een comsumptiebon door de neus had geboord kon de broedertwist beginnen.

(wo 14 okt: hier nog drie potjes uit deze ontmoeting + foto ^^)

Ik (#1) was als eerste klaar, met een remise waar ik niet onblij mee was, om het voorzichtig te zeggen. Ik had mijn Slavische dame vooruit gestuurd om wat pionnen preventief te ruimen maar zij werd daar alleen belaagd zonder zelf voor enig gevaar te kunnen zorgen. Tegenstander Joe bood plots remise aan in een stelling waar hij duidelijk de meeste mogelijkheden had. Na kort overleg met de teamcaptain ;-) accepteerde ik dit. Half tien, dat was vroeg voor mijn doen en ik keek eens op de andere borden.

Douwe (#3) knikte mij toe – ‘jij maakt het verslag maar even’. Ai, dat wordt listig. Normaal kan ik wel een beetje de borden langsschuifelen en begripvol knikkend doen of ik de op de borden getoverde openingen doorgrond. Maar een verslag schrijven is andere koek, dan val ik direct door de mand. Zonder Fritz, openingsboeken of zelfs maar kennis van de namen van openingen wordt dat nog een hele toer.

Hoewel, op het buurbord (#2) verscheen 1. d4 f5 2. Dd3 e6 3. g4 op het bord. Openingen naar mijn hart – rare zetten en snel g4. Ik dacht dat Wytse W. en Erwin dat ter plekke zelf bedacht hadden, gelukkig. Thuisgekomen wachtte mij weer een teleurstelling - Pretzelgambiet volgens Wikipedia. Niemand verslikte zich gelukkig en voordat de tegengestelde rokade tot vijandelijkheden kon leiden werd de vrede getekend.

Wim (#7) had kersverse snelschaakkampioene Anna Maya op een stapel stoelen tegenover zich aan tafel. Een rustig positioneel gevecht om open lijnen leek mij nergens ver af te wijken van het evenwicht. Een derde remise was dan ook snel een feit.

Tjeerd (#8) en Coos hadden toen ieder al 40 zetten genoteerd. Coos verbruikte duidelijk minder tijd maar wel meer pionnen. Toen twee van Tjeerds pionnen na het toreneindspel hand in hand naar de overkant renden was het snel uit. 2,5 – 1,5 voor het tweede.

Tom (#5) had meer ruimte tegen Sible met een centraal gepositioneerd paard en de torens op open lijnen. Voordat Tom de druk kon opvoeren maakte een black-out van Sible gevolgd door simpel paardvorkje van Tom een eind aan het gevecht. 3,5 – 1,5 voor het tweede. Dat ging de goede kant op.

Theun (#4) maakte het Frits net niet lastig genoeg. Frits hield stand tegen de plaagstoten en op voorstel van Theun werden ook hier halfjes verdeeld. Even leek het me dat Frits daar opgelucht bij keek. 4 – 2 voor het tweede. Een halfje zou nu voldoende zijn.

Inmiddels was het grootste gevecht van de avond tussen Jouke (#6) en Selwin in de beslissende fase aangeland. Op de een of andere manier lukte het Jouke na voortvarend spel net niet de druk op b6 in klinkende pionwinst om te zetten. Selwin ontworstelde zich en voerde met slimme torenzetten de druk op verschillende pionnen tegelijk op, won er twee en dirigeerde pion b6 naar b2. Jouke ging achterlangs, gaf schaak met de toren en opeens leek zijn dame op de a1/h8-diagonaal een matnet te werpen. Het fraaie torenoffer Td4 van Selwin liet wits poging falen. 4 –3. Nog steeds hadden we een halfje nodig.

Renske mocht het na lange afwezigheid tegen Douwe opnemen. Een pionoffer van Renske in een actieve stelling zag er gevaarlijk uit toen zij met de dame op f7 bij de kort gerokeerde zwarte koning op bezoek kwam. Douwe had echter goed gerekend en met zijn loper strategisch op d4 en een damebeweging c7-d8-h4 haalde hij alle problemen uit de stelling en bleek zijn aanval juist wel door te slaan.

Het 2de won de thuiswedstrijd zodoende met 5-3. Het goede weerwerk van het derde biedt perspectieven voor langer verblijf in de promotieklasse. Of het tweede de stunt van 2 jaar geleden kan herhalen is nog te vroeg om te zeggen. Maar het begin is er.

Sybrand Frietema

 De laatste KNSB wedstrijd is altijd in mei. Een beetje na het interne schaakgewoel en meestal veel te mooi weer om een hele dag binnen te zitten.  Als het dan ook nog een uitwedstrijd is waar helemaal niets op het spel staat, is de motivatie ver te zoeken.  Waarschijnlijk had het feit dat we 3 invallers nodig hadden daar ook alles mee te maken.

Met frisse tegenzin dus toch maar vertrokken richting Doetinchem, je zit in een team en dan moet je de gifbeker tot de laatste druppel leegdrinken. 

Om  10.50 uur hadden we afgesproken bij de Mcdonald  in Heerenveen,  alwaar we Anna Maja en haar moeder op zouden pikken.  Vlak voor  miijn vertrek ging er van alles mis. Om kwart voor 11 belde ik Joe dat ik nog in Leeuwarden was en dat ze alvast maar moesten vertrekken.  Joe antwoordde  dat ook hij nog met de rest is Sneek zat……

Precies 20 over 11 kwam ik in Heerenveen, waar 6 ongeduldige mensen stonden te popelen om te vertrekken.

Twee  minuten voor aanvang arriveerden we bij de speelzaal. En als je er dan eenmaal bent valt het allemaal wel mee.

Een prettige zaal met   prettige mensen in een ontspannen sfeer deed mijn schaaktegenzin verdwijnen en ik ging er toch maar voor zitten.

Met wit hoopte ik op e5 of c5 voor een sprankelende partij.  Maar het werd d5. Een Scandinaviër, jammer.   Na 12 zetten  kreeg ik een geniaal  idee. Ik bood remise aan.  Mijn tegenstander  dacht nog enige tijd na over het aanbod.  Toen besefte ook hij dat het verspilde tijd was.  Stel dat je tot 7 uur doorspeelt, en het dan alsnog remise wordt.  Een hele mooie middag naar de kl…., terwijl er thuis nog dingetjes genoeg te doen zijn.  Hij nam het aanbod aan en spoedde zich huiswaarts.

Ik was als eerste klaar, en met een grote grijns wees Tom mij erop dat ik dus het verslag moest schrijven.  Ook dat nog.

De rest van de middag heb ik voornamelijk voor het denksportcentrum gebivakkeerd. Af en toe kwam er weer een roker die mij op de hoogte hield van wat er op de overige borden gebeurde.

Al spoedig  kwamen er nog een aantal remises bij.  Het was duidelijk dat veel schakers niet tot het gaatje wilden gaan.  Invaller Wytze Zee had weer een wilde partij. In een onduidelijke stelling bood hij remise aan, was gretig aangenomen werd. Weer 2 schakers tevreden. 

Vlak daarna maakte Ronald remise. Dat wil ik ook dacht Han en het was 2-2.  Joe sloot zich vervolgens aan bij het groepje lafaards en de 5e remise was een feit.  Tom was niet optimistisch over zijn kansen.  Maar bij iedere rookbeurt kwam hij iets vrolijker naar buiten.  Ook remise.

Daarna kwam er eindelijk wat actie.  Stef kwam stralend naar buiten.  Gewonnen? Nee. Stef  zat in tijdnood en wist ternauwernood de 40 zetten te halen.  2 seconden voor tijd zette hij voor de zekerheid ook nog de 41e zet. Dat was maar goed ook, hij had de20e zet overgeslagen op zijn notatiepapier! Zet  41 was dus precies 40!  Grappig was dat de Doetinchinees  tegenover hem bekend stond om zijn warrige notatie en zich aanpaste aan de notatie van Stef denkende dat hij ergens een zet gemist had.

Stef  had het gehaald dus, maar zijn stelling was dubieus.

Het meest bijzonder was de partij van Anna Maja, die voor het eerst meedeed  in de KNSB.

Ze speelde uitstekend. Het ging lang gelijk op. Op een droevig moment , met iets minder dan een minuut  bedenktijd over  werd haar duidelijk gemaakt dat ze niet 5 maar 40 zetten  moest doen.  Er waren pas zo’n 15 zetten worden gedaan.  Ontsteltenis alom, niet in het minst door Anna Maja.

Haar tegenstander kreeg het ook bijna te kwaad  en wachtte heel vriendelijk met zetten tot  alle gemoederen weer bedaard waren.  Anna Maja ging er nog eens goed voor zitten en kreeg het voor elkaar de tijdcontrole te halen, geholpen door een Doetinse die de zetten keurig bijhield.  Helaas wel met een pion minder.  Het leek hopeloos,  de loper van Anna Maja tegen een sterk paard.

Maar ineens bood haar opponent remise aan. Hij zag niet meer hoe hij verder kon komen. Of gunde hij Anna Maja het halfje?  Hoe dan ook, de zevende remise was binnen dankzij dit  mooie debuut van Anna Maja, die weer straalde van trots. (lees ook het verslag op de site van Doetinchem )

En toen was alleen Stef nog bezig. Arme Stef, het hele seizoen zat het niet mee. Ook nu was hij de enige die het hoofd moest buigen.  Doetinchem  won dus met minmaal verschil. Een dag later was het nog onrustig in Doetinchem.

Het seizoen zat erop. Bij de Chinees in Heerenveen zaten we nog gezellig na te praten.  We hebben geknokt en weinig geluk gehad. Maar de sfeer was goed.  Met tranen in onze ogen hebben we afscheid genomen van  Ronald en Stef. Ronald keert terug bij Schaakwoude en Stef weet het nog niet.  

Bedankt  iedereen.  Volgend jaar de kop er weer voor en kampioen worden.

(foto: Joe bluft hier voor het team zo meteen met Kh5 en wit verzuimt Df3+ met dameruil te spelen, gevolgd door a7

Hier staan nog meer foto´s van deze dag.

Zonder toestemming overgenomen van de fraaie site van Schaakstad Apeldoorn

Om het gelijk maar in de persoonlijke sfeer te plaatsen, ik voelde me na een flinke tijd kwakkelen met een virus dat maar niet dood wilde eindelijk weer eens redelijk goed toen ik thuis kwam, afgelopen zaterdag. Zo´n lange schaakdag is altijd wel een goed meetpunt. De dag ervoor goed geslapen en een flink ontbijt naar binnen kunnen werken.

De ophaaldienst van Joe was maar iets te laat en ik werd door de intercom verwelkomd door de stem van Wytze. Wytze?! Ja, Han (onze topscorer aan bord twee) kon niet, moest werken. Hij had huilend verklaard alles geprobeerd om mee te kunnen doen, maar het lukte niet.

Ik had willen zeggen dat dit een ramp was, maar dat was niet goed geweest voor de teamspirit, maar meldde wel te tekenen voor een punt vandaag. Ikzelf dus, wel te verstaan.

Apeldoorn valt best te bereizen, een uurtje later waren we er al en om 12.30 moesten we maar zien wat te doen. Wytze en ik gingen in de nabijgelegen speeltuin, die ondanks het fraaie weer vreemd genoeg uitgestorven bleef, een shagje roken.

We speelden in een net uitziende buurt, in een Evangelisch kerkgebouw. Die mensen geven zoals bekend hun geld in tegenstelling tot Katholieken liever niet uit aan hun Godshuis (wel aan hun auto heb ik me laten vertellen). Het deed aan de buitenkant, op een sober kruis na, niet aan een kerk denken.

Dat geeft niks, wat wel opviel was dat de akoestiek, hoe je het wil zien, erg goed was (waar wij zaten een met bakstenen belegde vloer), vergelijkbaar met ons Abc, het gesis was aan het eind van de middag dus ook hier niet van de lucht.

Alleen hun 1^e speelde in de eigenlijke kerkzaal. Wij moesten het met nog een andere wedstrijd doen met de kantineruimte). Mijn tegenstander heette Nijland. “Dat ligt vlakbij Sneek” zei ik voorspelbaar. Hij “was er wel eens geweest”, meldde hij beleefd, “maar het dorp maakte op hem geen onuitwisbare indruk”.

Nijland (die met het flesje grolsch) en ik speelden onze partij op een plastic tuintafel met een los kleedje erop. Dat was in het begin een hele opgave, want ik speel meestal met ontblote armen gelegen op de tafel en leun dan vervolgens hierop druk zettend naar voren. Het bord kroop zo regelmatig naar me toe.

Na een scherpe opening deden we beide logisch ogende zetten, ipv wilde, niet gespeelde zetten, toen dreigde ik ineens een pion te verliezen bij hopeloze stelling... En verkoos een giftig pionnetje te pakken, hopend dat hij de winnende voortzetting zou missen, maar dat gebeurde niet en hij kon me door een dameoffer mat zetten. Dat gunde ik hem nog wel. Maar dat ging wel erg hard. 2-1 achter. Misschien zag ik wel teveel...

Deze partij krijgt men niet te zien.

Stef kwam ook al snel in de problemen, want zijn wilde h6 & g5 werd vlot beantwoord door Pxg5 en Lxg5. De jongedame aan de overzijde had met het volgende tactische gedeelte zo te zien ook weinig moeite. Stef stond later buiten gedurende enige tijd met een ander exemplaar te babbelen, waar hij zo hoorde ik van een teamgenoot volgende week mee zal gaan trouwen… Daar kon ik me iets bij voorstellen… ik schrijf ook maar op wat ik verneem, zonder over de consequenties na te denken … 3-1 achter.

Ondertussen was Ronald weer eens bezig met een fraaie partij, waarin hij ogenschijnlijk moeiteloos de winst naar zich toe greep, dat kan men hieronder naspelen. 3-2 nu, kan het nog?

Dat zou best kunnen want Tinus, die regelmatig halfjes weet af te snoepen van de cracks aan het hoogste bord kwam dit maal voor het eerst tot de volle winst! Jammer dat sommige anderen het dan net vandaag lieten afweten. Tinus in grootse vorm op het juiste moment, Hij  is niet te beroerd om dit hoogstandje in zijn geheel te laten zien, 3-3!!:

Tinus had een mooie middag, eindelijk eens vroeg klaar en genoeg tijd om veel biertjes te drinken. Zo is dat, met het zonnetje en een shagje erbij, heerlijk. Dat viel echter tegen, want de zeer aimabele beheerder verzocht de schakers keer op keer op strenge toon om niet buiten voor het gebouw bier te drinken.

Aangezien we ook niet binnen mochten roken zaten we op het laatst staand tegen de deuropening met de ene hand binnen te drinken en met de andere hand buiten te paffen. Maar dat gaf dan weer boze blikken bij de mensen die hier langs wilden. Dus dan maar weer stiekem naar buiten. Helaas kwam de goede man er dan weer net aangelopen en Wytze en ik kregen met het schaamrood op de kaken voor de derde keer een waarschuwing.

Tjeerd stond wederom erg mooi, pionwinst geloof ik, maar het zit hem niet mee de laatste tijd. Zijn koning stond niet meer erg veilig en aan de andere kant kreeg zijn tegenstander een vrijpion. Dat was te veel van het slechte en we stonden weer achter, 4-3.

Alleen Joe was nog bezig. Hij had veel meer tijd op de klok en een gelijkwaardige stelling. Joe probeerde te forceren op de koningsvleugel, maar verzwakte de boel alleen maar en kon nog maar net afwikkelen naar een slechter dame-eindspel. Om spel te houden liet hij zelfs een verloren staande dameruil toe, maar daar ging de nerveuze Apeldoorner niet op in. Met nog minder dan een minuut op de klok kon deze nog herhaling van zetten afdwingen, waar niet aan te ontkomen viel. 4,5-3,5.

Nou dat was het dan, degradatie. Eigenlijk wel beter dan nog met iets als 6-2 te moeten winnen in en tegen het sterke Doetinchem. Nog fijn gegeten bij onze uitwedstrijd-chinees te Meppel en Joe mocht me voor de verandering bij wijze van straf (al had hij dat waarschijnlijk niet als zodanig door) aan het begin van de straat eruit zetten.

Sneek 2 maakte het zich zaterdag onnodig wel erg moeilijk door de vierpunten wedstrijd tegen ASV 3 in een 4-4 gelijkspel te laten verzanden. Deze naaste concurrent kon worden achterhaald en WSG kon achter ons worden gelaten, niets van dat alles, Sneek blijft nu onderaan bungelen.

Op deze druilerige dag was het plezierig dat Anne die ook aan de andere kant van de stad woont de lange reis naar het arbeidscentrum tezamen met de auto wilde afleggen. Daar om half een aangekomen stonden een paar erg sip kijkende schakers te schuilen bij de dichte hoofdingang, het bleken een paar Arnhemmers te zijn die ook mooi op tijd dachten te zijn.

Om een uur konden we gelukkig los, met Erwin als wedstrijdleider en Wytze als net zo betrouwbare barman. Sneek 1 moest nog een tijd wachten want hun tegenstanders, die bijna net zo’n eind moesten afleggen, Enschede, stonden in een file.

Jouke kon de lijn van de afgelopen weken helaas niet doortrekken, na een ouderwets vlot gespeelde partij verloor hij al snel een pion tegen een tegenstander die zich niet van de wijs liet brengen en kwam geruisloos in een verloren pionneneindspel en ging kopje onder.

Het was Han die snel in een dameloos middenspel terechtkwam en me verzekerde deze stelling uit te melken tot hij er neer bij zou vallen. Dat was niet nodig, want hij won verrassend vlot.

Nabij de eerste tijdcontrole was het Tom die in een stelling met pluspion na een schaakje de vijandelijke dame sloeg, waarna de tegenstander met enig zelfbeklag me de hand reikte (na Kg7 Dxd6), zich niet realiserend dat deze heus wel terug kon worden geslagen, resterende een stelling met de nodige vechtkansen. Ik dus maar razendsnel het bord in de beginstelling teruggezet, voordat hij er achter zou komen. Gelukkig kon hij naderhand de humor er wel van inzien.

Het ging vandaag zo te zien wel goed komen, want bijna iedereen stond prachtig na deze meevaller.

Tjeerd en Stef stonden inderdaad overwegend tot gewonnen, helaas lieten ze het ergens naar remise lopen (ik heb dat niet kunnen zien omdat ik op dat moment m´n potje aan het analyseren was), plusremises zijn ook maar een halfje waard.

Maar goed, met een 3-2 voorsprong zag het er nog steeds hoopgevend uit, Ronald stond maar liefst drie pionnen voor in een ongelijke lopers + toren eindspel en Wim stond er eentje voor in een toreneindspel.

Helaas moest Ronald een pion teruggeven om zijn de verkeerde kant opgestuurde koning de broodnodige ruimte te verschaffen en besloot een kwal te offeren om verder te komen, het resulteerde in een eindspel dat net niet te winnen bleek. Dat was een fikse tegenvaller.

Tinus leek wat minder te staan met een kwal minder, maar had een lastig paard dat misschien nog een duur halfje kon betekenen. Dat was toen al meer dan waarop gehoopt werd, door alle goden verlaten gaf hij een toren weg, hetgeen een 3,5 – 3,5 tussenstand betekende.

Toen moest Wim het team persoonlijk naar de winst loodsen, hij kwam er tegen de stugge Arnhemmer niet meer doorheen, alhoewel hij er nog alles aan deed, tot pat aan toe.

Na de vertrouwde chinees nog even naar Nederland – Schotland gekeken, dat was niet veel soeps, maar zij hadden in ieder geval wel het vermogen om de schaarse kansen allemaal in doelpunten om te zetten, en daar gaat het uiteindelijk om.

Een erg sneue 4-4 derhalve en Sneek 2 moet hierdoor stevig aan de bak in de twee resterende ronden, niets is onmogelijk.

tk

Met 5 ½  - 2 ½   heeft het tweede team zaterdag in de 6e  KNSB-ronde verloren van Max Euwe 2.

De degradatiezorgen blijven hiermee intact.

Het was een mooie dag om te schaken . Prachtig weer, alleen die dag deze maand, en lekker lang in de auto, op weg naar het immer  boeiende  Enschede.  Zoals bekend zie ik altijd uit naar deze krenten in de pap van de KNSB-competitie. Ik bof dit voorjaar ,want van de resterende 3 ronden zijn er 2 in Doetichem en Apeldoorn.

De wedstrijd vond plaats in een vorig jaar gerealiseerd gebouw ,een soort Schaakwinkel, met schaakschilderijen,schaakpoefs en schaaktafels met ingelegd bord. We hadden  ook prima materiaal  tot onze beschikking, de modernste DGT’s  en fraaie borden en stukken. Minpuntje: Men rekende  niet op bezoek van rolstoelers.

De wedstrijd had  geen spectaculair verloop.

Hoogtepunt was de remise van invaller Wietze Zee , (8), die zonder blikken of blozen een halfje accepteerde na enkele uren spelen. Hij had het hem weer geflikt. De tegenstander is niet op de hoogte van rating en reputatie  en ziet allerlei apen en beren in zijn geschuif , met “nieuwtjes” op de 3e of 4e zet in overbekende openingen. Klasse Zee !

Jouke  (7) trof helaas een hem bekende jeugdspeler. En als zo vaak gaat de jeugd dan aan de haal met de snelheid, hetgeen ten koste gaat van concentratie en nauwkeurigheid. Jouke was snel, maar na een rits pionnen achterstand  viel er niet veel meer te redden .

Tjeerd (6) hield met Zwart de openingsproblemen goed onder controle maar in het middenspel koos hij voor de verkeerde afwikkeling en zag remisekansen in rook opgaan.

Dat betekende een 2 ½ -½  achterstand, vrij vroeg in de  middag. Bij de tijdcontrole kwam de volgende nul. Wim(3) ging in een verder nog onduidelijke stelling na de 39e zet door de vlag.

Geen wedstrijdleider te bekennen die de zetten had bijgehouden, maar Wim geloofde het na reconstructie wel, en zag af van protest.

Han(2) speelde gedegen  en wist in een ongebruikelijke Caro-Kann het initiatief te grijpen. Zijn tegenstander overschatte vervolgens zijn kansen in een remiseachtig toreneindspel en kreeg als boemerang een verloren pionneneindspel  aangeboden, wat hij zich niet meer liet bewijzen.

Stef (5) stond na de opening een onbelangrijke pion voor. Er zat positioneel zo weinig muziek in de stelling, dat remise een logische uitslag was.

Dat betekende dat  tegen zessen Joe(4) en Tinus(1) alleen nog maar hoefden te winnen om er nog een gelijkspel uit te slepen.

Joe kwam in een Aljechinverdediging met het gebruikelijke ruimtegebrek niet los en moest in een stelling  vol pionnen en torens lijdzaam toezien hoe Wit zijn voordeeltje verzilverde.

Daarmee was verlies een feit. Ik had  winstkansen, en bleef nog even doorspelen. (Als je toch in Enschede moet schaken , kan het niet laat genoeg worden)

Na een mooie kans gemist te hebben werd tegen zevenen remise overeengekomen.

Het scenario was weer gehaald. Als laatste klaar , geen tijd meer voor een biertje,analyse en diepere kennismaking met de inlandse bevolking.

In een rush naar de Chinees in Meppel , 11 uur thuis en slapen.

tf

SNEEK 2 verliest eervol van Koploper

De slimste zet  die afgelopen zaterdag in de 5e ronde KNSB gedaan werd kwam op naam van Tinus Fleur.  Na anderhalf uur spelen deed hij mij een voorstel.  Wie van ons tweeën het eerst klaar zou zijn moest het verslag schrijven. ‘Best'  antwoordde ik argeloos.

Maar toen ik bij Tinus z'n partij keek wist ik het al, ik was de klos.  Het was een echte Tinus-partij.  De 16 stukken hadden de 6e rij nog niet overschreden!  Altijd goed voor een langdurige partij.

Zelf was ik niet tevreden over mijn spel, en terecht, want al snel kwam ik vreselijk in de problemen en werd ik vakkundig geslacht.  Achteraf viel het volgens ‘good old' Fritz wel mee, maar als je zelf het idee hebt dat het niet deugt dan zit er mentaal iets niet goed. 

Bij de overige partijen leek het allemaal zo gek nog niet. Zeker als je bedenkt  dat wij laatste stonden en de tegenstander uit Almelo eerste.

Jouke speelde weer uitstekend. Het zag er naar uit dat hij zou gaan winnen.  Hij stond een pion voor, maar wilde het te mooi doen. Remise is wat er overbleef.  Prima resultaat al had er meer ingezeten.

De volgende was Joe. Ik heb niks gezien wat daar gebeurde,  maar ineens stonden ze op en had Joe een nul.

Al snel volgde Han. Volgens eigen zeggen kwam hij eerst goed te staan, verloor vervolgens een pion, maar kon toch betrekkelijk eenvoudig een remise behalen.  Degelijk, zoals we van hem gewend zijn.

3-1 achter, dat leek niet best.  Maar Ronald en Tjeerd hadden beide 2 pionnen meer dan de tegenstander en zouden wel gaan winnen.   Tinus kwam in de tijdnoodfase en dan kan er van alles gebeuren, terwijl Stef met een pion minder  probeerde de stelling  te houden.

Maar helaas, Tinus overleefde de tijdnood niet.  Een vijandelijke pion was niet van promoveren af te houden met mat.

De volgende was Tjeerd, de man in vorm.  Intern blaast hij iedereen van het bord, en ook nu leek een overwinning  zeker.  Maar helaas, door een op hol geslagen akelig paard  ging er een pionneke verloren en was remise het hoogst haalbare.

Ronald verzilverde zijn winststelling rustig en gedegen en tekende het volle punt aan.

Stef  hield zijn zijn hoofd koel  en behaalde  een goede remise.  3-5. Op zich niet slecht, maar als Tjeerd en Jouke nou eens gewonnen hadden?  Als.

Nog 4 zware ronden te gaan, maar  kansen genoeg om punten te halen.  

Wim. 

Sneek II in evenwichtige strijd onderuit

Eigenlijk had ik helemaal geen zin een stukje te schrijven, meldde ik bij de chinees. Daar waar een Douwe, na zijn fraaie winst (supermooi verslag in Haren, helaas 4,5-3,5 nederlaag voor ons team) in opperbeste stemming, van z´n teamgenoten de details aan het ontfutselen was, zat ik meer in m´n glas te kijken.

Het belooft een prachtig verslag over het eerste, het was voor mij vooral een dag om snel te vergeten. Toch moest ik er aan geloven, want ik was van de vaste schrijvers als eerste klaar. Het zou geen vrolijk stukje worden waarschuwde ik ze, nou vooruit dan maar weer:

Na een mislukte poging om flink wat uren slaap te pakken (iets in deze geest) stapte ik om een uur of zes in de morgen vloekend en tierend m´n bed uit. De volgende keer dan toch maar weer doorzakken tot diep in de nacht, als een blok in slaap vallen en dan met een kater de eerste uren van de partij uitzitten, om dan rond een uur of vier ´s middags langzaam de helderheid terug te krijgen, als het dan al niet te laat is.

Maar dit was niks zo, op de weg naar Groningen voor de wedstrijd tegen Staunton dommelde ik al af en toe in. Het was een koude dag en voor het gebouw was het geen pretje te roken. Wel was er een plekje voor de ramen van de speelzaal te Haren waar het in de “lijte” beter toeven zou zijn, zo werd gemeld, maar die deur er naar toe zat op slot.

We zaten met Sneek I dat tegen favoriet Haren speelde in het zelfde zaaltje en moesten zoals gezegd tegen Staunton, waar we de laatste jaren altijd goed tegen scoren. Ik werd toevallig alweer gekoppeld aan Paul Hummel!

Daar was ik niet erg blij mee, een talentvolle tegenstander met ongetwijfeld de nodige revanchegevoelens, de 2 voorgaande keren had ik namelijk nogal veel mazzel gehad. Deze partij was wel het meest kras.

(Zo in het begin van de middag had ik de meeste aandacht voor de partij van superinvaller Wytze vd Zee van het vierde die dat voor Sneek I deed. Vrijdags nog een partij gespeeld, flink nagezeten in De Draai en de volgende dag weer er tegenaan.  Hij moest tegen de sterke ervaren rot Mostertman en probeerde uiteraard zonder enige kennis van deze variant na 1.e4 c5, 2.Pf3 Pc6, 3.Lb5 d5!?, waar deze neffens Wytze bijna door van z´n stoel viel. Tot diep in de middag ging het remise worden, hetgeen helaas net niet lukte. Dat was heel flauw van Conrad.)

Bij ons tweede kwam Jouke Bakker aardig uit de opening, maar werd opeens verrast door een dodelijke penning, Stef van Kesteren baalde als een stekker want had met een pion meer (ok enige druk voor de tegenstander) zich onnodig op klaarlichte dag mat laten zetten (Txh6 gh6 Dh6).

Joe Hania had een krankzinnige partij met wilde offers laten verzanden tot een remise-toreneindspel. De analyse achteraf ging zo mogelijk net zo wild, met de nodige krachttermen over en weer, heb ik me laten vertellen.

Ronald van de Veen won fraai, al moet ik bekennen dat dat het enige is wat ik er van gezien heb. 2,5-1,5 achterstand.

Dan over naar de partijen, drie stuks tot dusver, die van Han zag ik toevallig liggen, was vast het blaadje van z´n tegenstander. Voor Han heb ik altijd veel lof, zaterdag vond ik dat hij eerder een stellingsgelukje had, wel toch weer een punt:

Daarna ging ik er na 1 foute zet vrij kansloos af, "als ik deze weer had weggeven was ik met schaken gestopt" meldde hij achteraf. En daar kan ik me iets bij voorstellen. Ditmaal kreeg ik geen tweede kans:

3,5-2,5 achterstand, maar Tinus stond volgens de laatste berichten gewonnen. Het probleem was alleen dat Wim die de Sneker variant van het Siciliaans totaal had verkloot (heiligschennis) zijn stelling met kwaliteit minder remise moest houden, hij had alleen wel een paard dat de boel aardig lastig maakte voor de Groninger.

Tinus speelde het allemaal weer erg fris en vrolijk, maar mistte op het cruciale moment de winst, remise en 4-3:

Daarna was het wachten op het moment dat de Groninger het voor het team remise zou gaan maken, maar hij verkoos ervoor vol voor de winst te gaan. Een beetje gevaarlijk vond ik dat wel want Wim´s paard stond geregeld klaar een vorkje toe te passen, maar hij stelde ons vertrek zo nog een uurtje uit en maakte het knap af. 5-3 eindstand, Sneek 2 blijft zo onderaan staan.

Dit hield wel in dat we naar de Harense Chinees moesten voor ons diner. De loempia vond ik wat te knapperig, ze hadden geen Bami Rames, geen giechelend personeel, maar wel een chinees die geleund aan de bar ons nauwlettend in de gaten zat te houden, al met al een mager zesje.

(In dit verslag is dankbaar gebruik gemaakt van de partijfile van de site van Unitas en zo kan men alle potjes naspelen. Vanaf de eerste zet welteverstaan, het is ongetwijfeld een stimulerende manier om de spelers zo te verplichten hun repertoire goed bij te houden. Een inspirerende gedachte...

Drie spelers van Sneek geven commentaar, Han´s tegenstander (Gert Jan Rauw) doet hetzelfde)

Vorig  seizoen speelde Sneek 1 tegen het Jeugdteam  van Unitas.

De Noordelijke talenten maakten gehakt van de Snekers, en zaterdag ging het 2e door dezelfde meegebrachte molen, opnieuw een 6 ½ -1 ½  nederlaag

Sybrand(8) kreeg  een mooie aanvalsstelling na een Franse doorschuifvariant. De pion op e5 sneed het bord in tweeën en alle witte stukken konden richting onbeschermde kortgerokeerde zwarte koning. Hij miste in het geweld de winnende voortzetting en kwam niet verder dan remise, jammer.

Het niet winnen van een gewonnen stelling wist ikzelf (1) tot grote hoogte door te voeren. Waar de Fritzen bijna op tilt sloegen om het zwarte voordeel  aan te geven, deed ik een aantal jammerlijke zetten, die (natuurlijk) zelfs nog tot verlies leidden.

Stef (5)  speelde net als in de vorige wedstrijd met Zwart. Ook nu  onorthodox en met dezelfde rampzalige gevolgen. Na een zet of  3 zwaar in de denktank om vervolgens door de tegenstander van het bord geduwd te worden.

Lichtpuntje was Jouke(7), ons eigen  Noordelijk Talent, die wat handiger manoeuvreerde dan zijn tegenstander. Aan het eind van de middag wist hij als enige een vol punt te scoren door een op één tempo gewonnen pionneneindspel koeltjes uit te spelen.

Er waren toen nog 4 partijen bezig, maar veel hoop op een goede afloop was er niet.

Han(2) zette de partij met Wit rustig op. Dat kwam zijn tegenstander goed uit, want die kon in alle rust een voordeeltje opbouwen wat met een dubbele aanval en winst van de partij werd bekroond.

Tjeerd(6) raakte in een gelijkopgaande partij in het nadeel toen de Groninger hem voor problemen stelde in een toreneindspel. Diens betere samenwerking van koning,toren en pion(nen) werd hem teveel.

Wim(3) speelde met Zwart  de Rubinsteinvariant van het Frans. Dat levert vaak weinig spektakel op en dat was ook de bedoeling. Afwachten in een solide stelling. Helaas was in het eindspel zijn pionnenmeerderheid op de koningsvleugel waardeloos, terwijl die van de huidige kampioen van Friesland op de andere vleugel netjes een vrijpioen opleverde. Ook was de witte loper  sterker dan het zwarte paard hetgeen alles bijelkaar resulteerde in een gedegen nul.

Tot slot had iedereen zich  verzameld rond het bord van Tom(4.) Een executie trekt veel bekijks.

Het Koning-Indisch in de voorhand kan voor Wit mooie aanvalsstellingen opleveren, maar Zwart had met een pion meer en een  sterk centrum de witte zware stukken tot passieve blokkeurs gedegradeerd. Toen de zwarte pionnenwals in beweging kwam om kwart voor zeven was het  lijden snel voorbij en kon het volk aan de maaltijd.

(update: Tinus´partij)

Optimistisch gestemd ontmoetten we Spassky´s in het Denksportcentrum van Groningen.

Meestal is dat een drukte van belang, maar zaterdag speelden alleen wij en Sissa – Purmerend (2a, 1-7) en konden we mooi in een zaaltje onder spelen.

Wim had in een Franse afruilvariant al snel door dat zijn tegenstander weinig fouten ging maken en koos ervoor de zaak nog verder te vervlakken zonder dat m´n naamgenoot (die naar eigen zeggen remises haat!) er veel aan kon doen. Eigenlijk hetzelfde verhaal dus, andere partij.

Voor ons werd het een lange zit, en na wat geanalyseer en gevlugger konden we de eerste tijdnoodfase bekijken. Jouke had iets eerder al een uur meer op de klok, maar stond wel een pion achter, even dacht hij het resterende pionneneindspel nog te kunnen houden, maar dat bleek dit keer niet te kloppen. 2-1.

Stef verliet al snel de gebaande wegen en kwam in een dameloos middenspel, dat zijn tegenstander subtiel behandelde en uiteindelijk een niet te stoppen vrijpion creëerde, 3-1.

Maar ondertussen gebeurden er bemoedigende dingen op de andere borden.

Han mistte ergens een directe winst, maar stond nog steeds overwegend, zo overspeelde Tjeerd zijn tegenstander en stond omstreeks de 35e zet drie pionnen voor en had Joe in het gevlugger ergens in verloren stand een stuk bemazzeld! Tinus stond een pion achter, maar had redelijke remisekansen.

Het kleine drama vertrok zich toen bij Tjeerd, die zich verkeek op een van de ouderwetse klokken waar ze bij Spassky´s gebruik van maken en ging rustig zijn zetten uitvoerend tot zijn verbazing op de 40e zet door de vlag, reconstructie mocht niet meer baten, 4-1. Joe bleef daarna rustig en won snel, 4-2.

Han en Tinus moesten dus nog winnen. Dat was vrijwel onmogelijk voor Tinus en bij Han leek het voordeel langzaam te verwateren.

Han speelde de partij van de dag. Hij stond zoals gezegd al snel op winst en wat er toen gebeurde kan men hier naspelen. Een fascinerend schouwspel:

Zoals we Han kennen was hij na afloop uiteraard vol zelfbeklag. Voor het eindresultaat maakte het weinig uit, want het was van Tinus al een knappe prestatie dat hij er tegen de sterke Van Putten nog remise uit sleepte.

5-3 helaas, maar Joe was niet ontevreden over het spel van het team. Spassky´s staat hierdoor aan de leiding, en Sneek 2 kan zeggen dat het gedeeld 2e staat! Met zijn achten, dat dan weer wel.

Het eerste redde het zoals gevreesd werd niet tegen het zwaar versterkte En Passant, en verloor met 6-2, daarover later meer.

Het door menigeen bij voorbaat als kansloos geachte Sneek 2 was na een jaartje landelijke afwezigheid gelijk zeer succesvol door WSG uit Winterswijk  met 5-3 aan de kant te zetten. 

 (kijk hier voor hun visie)

De schrijver van dit stukje, Tom was als eerste klaar, en wist meteen dat hij het verslag diende te schrijven, na een volgens mij weinig boeiende partij meenden beiden dat om nadeel te voorkomen de zetten herhaald dienden te worden, ½-½.

Van diverse kanten werd me achteraf toegebeten dat het tijd wordt dat ik weer een fatsoenlijke opening ga spelen.

Ik wilde deze partij eigenlijk niet tonen, maar das eigenlijk niet fair als ook bv. Tinus zijn jammerlijk weggeven partij (nou ja, tot remise) zonder aarzelen in de openbaarheid brengt.

Sneek heeft voor het tweede twee sterke enthousiaste spelers uit de provincie bereid kunnen vinden om voor zich uit te komen, een mooi gegeven, en het moet gezegd worden dat ze speelden alsof hun leven ervan af hing.

Zo speelde Stef van Kesteren een modelpartij. Een lange theoretische variant, een tegenstander die het daarna niet meer zo goed wist en Stef ging er vervolgens hard doorheen, 1½-½, een prachtig debuut.

Een mooie opsteker was vervolgens de winst van onze junior Jouke Bakker, het leek altijd remise te gaan worden, totdat zijn tegenstander nog iets moois dacht te zien, maar daar al snel spijt van moet hebben gekregen:

2½-½. Toen verloor Tjeerd in een fase dat ik de partijen even niet volgde, naar eigen zeggen was het wel een terechte nederlaag, Tinus had zich met zwart onterecht geposteerd in een ongelijke lopers- eindspel met pluspion, dat was te weinig om te winnen, maar weer een belangrijk halfje, 3-2.

Ondertussen was Han al een tijdje bezig met zijn favoriete bezigheid, een goede stelling zonder haast naar een goede afloop brengen, pionnetjes winnen, op tijd deze weer teruggeven en heel subtiel afmaken a la Capablanca, 4-2.

(ineens herinner ik me weer dat hij me er gisteren bij het overhandigen van het blaadje op wees dat zijn zet 17...Dc7! de belangrijkste van de partij was, immers: 18.Lxh2 Txh2 19.Kxh2 Dxe5+ met een fraaie pionwinst, in feite had hij deze combinatie al moeten zien na 13...Pxh2)

Wim was gezien het verloop van de wedstrijd uiteraard tevreden met een halfje, zijn tegenstander deed wat hij kon om te winnen, maar ging net te ver en Wim aarzelde niet te profiteren en liet een vrijpion doorlopen dmv het fraaie Ld4! 5-2!!.

Onze andere nieuweling, Ronald van der Veen, zat aan het 2^e bord. Hij speelde tegen het Winterswijkse equivalent van Han. Ronald moest voortdurend de boel bijeen zien te houden in het eindspel. Dat deed hij wel op een dermate stugge wijze, dat met name Wim´s tegenstander zijn winstpogingen maar niet kon staken. Net voor half acht capituleerde hij dan toch, in een toreneindspel liep een pionnetje door, 5-3.

Een mooie opsteker en een sterke collectieve prestatie, zo aan het begin van het seizoen.

(Wytze en Eeltsje ontspannen na hun arbeid, en de wm erachter?!)

 

(Sneek en Schaakwoude na ongeveer een half uurtje spelen)

 

Gisteravond trad het tweede aan tegen Heerenveen. Het was de merkwaardigste schaakwedstrijd die ik ooit gespeeld heb in teamverband. Heerenveen speelde vroeger altijd onder water. De ruimte onder een zwembad vond ik altijd al een rare locatie. Maar nu is dat anders. Net als in Sneek is het moeilijk een geschikte schaakruimte te vinden. Uit nood zijn ze nu verhuisd naar Haskerdijken, een dorpke 10 km van Heerenveen. En dat kan eigenlijk niet vinden ze zelf ook.

Het dorpshuis van Haskerdijken is net als elk dorpshuis erg gezellig. En om geen last te hebben van hangjongeren aan de bar en biljarters  spelen de Heerenveners in een bovenzaaltje. Met een smal trapje naar boven. Ja, jullie begrijpen het al, onbereikbaar voor een rolstoeler.

Dat betekende dus beneden spelen. In een goed verlicht hoekje werd een tafel neergezet, midden op de gooibaan van de plaatselijke dartclub. Aan de gaten tot 2 meter vanaf het dartbord bleek dat Van Barneveld nog geen concurrentie uit Haskerdijken hoeft te vrezen. Gelukkig was de clubavond van de pijlenwerpers niet maandag.

Terwijl wij onder het dartbord speelden zat de rest boven. Ik had niet het gevoel dat ik een teamwedstrijd zat te spelen. Na 6 zetten bood ik maar remise aan om van deze buitenaardse situatie af te zijn. Maar mijn tegenstander dacht daar anders over. Hij besloot het aangenomen Morragambietje met een rare betonvariant te spelen.

Het werd steeds drukker aan de bar, en op een gegeven moment went het lawaai. Totdat er weer iemand siste ‘sttt, ze zijn aan het schaken’. Het werd dan even stil, waardoor onze concentratie uiteraard verstoord werd. Nou ja, ik kan wel tegen lawaai en de situatie is voor beide spelers even raar.

Wat er boven gebeurde wist ik niet. Af en toe kwam er wel iemand kijken en melden hoe het er voor stond, maar je wilt dat eigenlijk zelf zien. Zelf bleef ik een pion achter en toen ik dacht hem weer terug te winnen, zag ik stukverlies over het hoofd en verloor weer eens.

Na mijn treurige zelfbeklag uit het inleidende stukje van dit Tuunhek is het dus nog erger geworden. Zaterdag verloor ik voor het eerste ook al gemakkelijk. De overwinningen die ik dit seizoen behaald heb zijn op de vingers van een oude houthakker te tellen.

Maar de zegen kwam gelukkig van boven. Ger had remise gespeeld en Joe en Sybrand wonnen. Nick had naar wat ik hoorde een wilde partij die alle kanten op kon vallen. Wytse stond verloren en de rest was onduidelijk. Maar Foeke won! 3½ dus. Uiteindelijk won Nick ook erg fraai en was de buit binnen. Wytse verloor, maar dat was niet meer erg. Als ik nu tel, heeft Tom remise gespeeld.

A.s. vrijdag moet concurrent Schaakwoude tegen Philidor 4 spelen. Als Schaakwoude daar een puntje laat liggen, is Sneek kampioen. Winnen ze, dan wordt het een spannende laatste ronde met Sneek tegen Schaakwoude.

Soms met kunst en vliegwerk, hebben we alle wedstrijden gewonnen. De pijlers van het team, Ger en Sybrand hebben prachtige hoge scores. Alleen ik en Wytse vallen wat uit de toon, maar dat kan het team hebben! Volgend jaar weer KNSB? Ik hoop het, al hebben we dan wel wat versterking nodig.

De koploper Sneek 2 tegen de nummer laatst Knudde. Dat is op papier een gemakkelijke ruime overwinning.

Maar we hadden elkaar goed gewaarschuwd om de tegenstander niet te onderschatten. En dat deden we dan ook niet.

Joe aan bord 4 kwam d.m.v. een truukje al snel gewonnen te staan.

Net als Siebrand. Beide incasseerden ze zonder moeite het punt.

Even later meldde Ger zich met een punt. 3-0, dat ging lekker. Maar dat hadden we vaker gehad, om vervolgens met veel moeite de 4½ punt te halen.

Wytse kreeg een aanval over zich heen en stond niet best. Hij klaagde ook steen en been over zijn stelling. Ik zelf kwam ook niet lekker uit de opening, dat heb je als je met zwart zo’n laffe variant kiest.

Toch leek er niet veel aan de hand. Nick bijvoorbeeld  had 2 torens tegen een dame en won daarmee een stuk. Waarom geeft zijn tegenstander het niet op dacht ik. Tjeerd stond ook beter, Foeke’s stelling was ook in evenwicht. De overwinning was niet ver weg dus.

Intussen was er bij mij weer een en ander laf afgeruild en bood mijn Tegenstander Jan Posch remise aan. Er zat weinig muziek meer in de stelling. Om mijn lafheid consequent voort ze zetten nam ik het aanbod aan. Dat kon , want Nick stond  zo duidelijk gewonnen.

Maar ineens gebeurde daar wat raars. Nick werd schaak gezet door een ongedekt pionnetje. Slaan kon niet, want dan had zijn tegenstander een dolle dame!  Nu begreep ik ook waarom hij niet opgegeven had! Nick zag het wel en zocht een uitweg. Die is er niet dacht ik, dus remise.

Maar Nick bleef rustig nadenken, ik meende zijn hersens te horen kraken, maar dat was de stoel van Wytse die bijna mat stond.

Nick speelde door, hij nam het pionnetje niet en werd nu blootgesteld aan Dameschaakjes. Met fijne manoeuvres ontliep hij patwendingen en uiteindelijk had hij tijd om de koning mat te zetten. Klasse, heel goed gespeeld.

Intussen had Foeke ook remise aangenomen en hadden we de buit binnen. Alleen nog de twee Wiersma’s waren nog bezig. Wytse neutraliseerde de penningen en sloot de dame van zijn opponent op. Alleen ten koste van stukverlies kon de dame gered worden. Ook een goede overwinning dus.  

Tjeerd tenslotte verloor een pionnetje, maar kon daardoor ook met zijn toren binnenvallen. Zijn tegenstander had geen zin meer om door te spelen en bood remise aan. Tjeerd kon niet weigeren en bepaalde de eindstand op 6½-1½.

Een ruime overwinning, 5 keer winst en drie remises. Niets op af te dingen.

Concurrent Schaakwoude had al nipt van Emmeloord gewonnen. In bordpunten staan we nu exact gelijk, maar Sneek heeft 2 matchpunten voorsprong.  Als het zo doorgaat kunnen we misschien na de volgende ronde al het kampioenschap vieren.  We moeten dan wel van Heerenveen winnen en Schaakwoude moet dan gelijkspelen tegen het sterke Philidor 4.

Ondanks de klaarblijkelijke griepgolf viel het met het aantal afwezigen wel mee in het ABC afgelopen dinsdag. Onder de schakers van het 2e was slechts Wim niet beschikbaar voor de wedstrijd tegen Philidor 4 en zodoende mocht ik weer invallen.

Fit was ik zelf ook bepaald niet, maar niet zo erg om een potje schaak over te hoeven slaan. Last van de nodige krampen ben ik wel veel buiten de speelzaal geweest en bedacht me of iemand zou kunnen denken dat ik ergens een technisch (schaak) hulpmiddel achter de stortbak had verstopt. Maar snel over naar de feiten.

Ik heb bijzonder weinig gezien van de partijen, vond die van mezelf al vermoeiend genoeg om te bekijken; maar gelukkig kon ik aan het eind van de dag nog alle winst-partijen opstrijken. Zoals men weet zijn we hier in niets anders geïnteresseerd.

Joe aan het eerste bord overleefde een vervelend geposteerde loper niet en Tjeerd belandde in een verloren toren-eindspel. Toen remiseerde Ger, die zijn partij niet echt de moeite waard vond. ½-2½ achterstand.

Daarna won Sybrand in een heel interessante partij. Hij geeft zelf commentaar.

Foeke kon het na een lange strijd niet meer houden, maar Nick, die wat moeizaam uit de opening kwam had ondertussen het heft in handen genomen en deelde toen stevig uit.

2½-3½ tussenstand en het was nog steeds een dubbeltje op z’n kant. Er waren nog twee partijen bezig in de uitvluggerfase. Zelf sleepte ik de vis uiteindelijk op het droge na een zware, zeker niet droge partij. Eerder was ik herhaling van zetten uit de weg gegaan en toen stond deze stelling op het bord:

Niet lang hierna zorgde Wytse voor het beslissende punt. Na een obscure opening kreeg hij een initiatief, won een pion en toen gebeurde het volgende

De derde 4½-3½ winst op rij. Het werd weer voor de helsdeuren weggesleept, maar dergelijke zwaarbevochten overwinningen smaken des te beter. Maar dat had ik vast al eens eerder gezegd.

Wij, nog even nazittend, werden vergast op de komst van Erwin Denissen en Maarten van Steinvoorn. En op de schuchtere vraag hoeveel bordpuntjes Sneek III had verzameld tegen Knudde was het antwoord "VIJF!!". 12 februari speelt het tweede opnieuw thuis, dan tegen datzelfde Knudde.

Het nog ongeslagen Sneek II wachtte maandag 3 december de lastige uitwedstrijd bij Emmeloord. Na de heroïsche winst op de “Celebrities” uit Leeuwarden mocht niets anders dan winst verwacht worden.

Aangezien Nick Bijlsma nog geen lange avond-uitwedstrijden speelt moest er beroep worden gedaan op een invaller; Ger de Boer probeerde mij over te halen hetgeen met enige moeite lukte.

Na een vervelend vorig seizoen had ik vanwege bepaalde redenen me voor dit seizoen niet beschikbaar gesteld als basis-teamlid voor extern schaak. Maar dan krijg je af en toe wel een knagend gevoel dat je toch je oud-teamgenoten enigszins in de steek laat. En zodoende was ik maandag toch blij er weer bij te horen.

Emmloord speelt in een knus zaaltje met fraai materiaal (met ouderwetse, meestal werkende Garde - klokken), en daarnaast goedkope consumpties. Een zeer sympathieke club, die je meer leden gunt, mocht men daar naar streven. Helaas arriveerde de helft van ons team tot mijn schaamte 20 minuten te laat, aangezien ze richting oude locatie reden en er laat achterkwamen dat dit niet klopte. Vervelend voor iedereen, maar de gastheren deden niet moeilijk en wachtten totdat iedereen binnen was alvorens de klokken aan te zetten.

Foeke scoorde voor de 2^e maal dit seizoen een vol punt. De stelling stond op het punt van ontploffen toen Dedden na de nodige hoofdbrekens de volgorde van twee zetten verwisselde en zodoende sneu verloor. Voor Sneek een belangrijk puntje.

Ikzelf liep eerder deze dag al als een puber nerveus rond en was benieuwd aan wie ik was gekoppeld, ja hoor het was niemand minder dan Dries vd Vorm. Dat vond ik helemaal niet erg. Wie ooit tegen hem heeft gespeeld vergeet dat z’n hele leven niet meer. Net als in de vorige ontmoeting legde hij voor de partij om een of andere reden een Engelstalig stencil over oude Angelsaksische (of zoiets) gebouwen naast me neer, waar ik quasi-geïnteresseerd naar probeerde te kijken. Om toch iets van een reactie te geven speelde ik even met de gedachte om te opperen dat het toch wel knap was hoe ze die stenen naar Stonehenge gesjouwd kregen, maar wilde me niet in ieders aanwezigheid weer eens voor schut zetten.

Wat de partij betreft, won ik op aantrekkelijke wijze. Op een gegeven moment veroverde ik materiaal, waarop hij z’n dame offerde. Hij had nog wel spel, maar ik zette z’n koning mat na een wilde jacht. De gehele partij door speelde zich af in een sfeer alsof we zaten te schaken bij een knapperig haardvuur. Helaas mochten we er niet bij niet roken. Op een gegeven moment zaten we tijdens de partij zelfs samen de kortste weg naar het mat hardop te bespreken. Ik meen dat iedereen in de zaal het wel goed vond. Met enige tegenzin, hier de slotfase:

Ondertussen had Ger met zwart vrij eenvoudig het witte spel geneutraliseerd en bood met succes remise aan. Niet lang daarna volgde Wytse, die meende het betere van het spel te hebben tegen Lemsom, maar ineens iets overzag en realiseerde dat er niets meer dan remise inzat.

3-1 voorsprong.

Uit de vier resterende partijen moest nog 1,5 punt gescoord worden. Sybrand stond een stuk voor, maar niet zo simpel. Wim een pion meer, maar ook niet makkelijk. Joe stond gedrongen en Tjeerd? Die stond toch simpel een pion achter. Joe kreeg van Frankema een remise-aanbod, eigenlijk leek het an offer he couldn’t refuse, maar na een rondje gemaakt te hebben waagde hij het er toch op.

Tjeerd had het beter gezien en greep de remise na een knappe verdedigende prestatie:

Joe probeerde ijzer met handen te breken in een stelling waarin “elke winstpoging verlies kon betekenen” en ging er ineens snel af. Wim, aan bord 1, mocht al eerder remise overeenkomen. Hij had wel een pion meer maar de tegenstander had genoeg compensatie.

4-3 voorsprong.

Het was nu aan Sybrand. Tijdens de autorit vroegen we de relatieve nieuwkomer uit Heeg het hemd van het lijf. Het bleek dat hij ooit kampioen Doorgeefschaak is geweest van het Gooi, een tijdlang verslaafd is geweest aan ICC en dat een partij niet gespeeld is wanneer er niet geofferd is. Bovendien heeft hij een zeilboot die geen taxateur ooit op waarde heeft weten te schatten.

Hij kreeg het Goering-gambiet tegen zich, hij nam het uiteraard aan en won na wilde taferelen een stuk. De Emmeloorder was uit hetzelfde tactische hout gesneden en heroverde het materiaal onverwachts. In een minuspion - dame-eindspel had Sybrand wel gelukkig veel meer tijd en was zo sportief de tegenstander niet door de vlag te jagen, maar het bevrijdende halfje middels eeuwig schaak bij te schrijven.

Gewonnen. Het had evengoed andersom kunnen zijn. Emmeloord zit er echter niet op te wachten om te promoveren, hetgeen in Sneek anders leeft. Dus zullen beide teams tevreden zijn.

Sneek wint met 3,5-4,5 bij Emmeloord