Men beweert dat het schaakspel een oneindig aantal varianten kent. Genoeg voor eeuwen of meer. Aangezien een mensenleven pak em beet 80 jaar gemiddeld duurt lijkt me dit schromelijk overdreven.
Stel we willen dat elke partij die we spelen uniek is. Het is immers vervelend een partij te spelen die we vorige week ook al hebben gespeeld. Laten we van 70 jaar schaak spelen uitgaan (de eerste 5 jaar is kleuterwerk en de laatste 5 jaar is de animo verdwenen). Gemiddeld 3 potjes per week lijkt me een aannemelijk uitgangspunt. Eentje op de club, eentje thuis en een potje tijdens de schaft in de keet. Een simpel rekensommetje (3x50x70=10500) leert dat 10500 partijen volstaan. Twee weken zonder schaak per jaar moet lukken.
De conclusie is derhalve dat het schaak onnodig ingewikkeld is. Die oneindigheid is overdreven. Dat kan eenvoudiger.
In plaats van 8x8 velden maken we een bord van 5x5 velden. Bijna de helft kleiner dus reuze handig voor het opbergen. Per kast kan bijna 2x zoveel materiaal opgeborgen worden. Ook de aanschaf wordt een stuk goedkoper. Vijf velden dus, te beginnen met linksonder een toren daarnaast een paard vervolgens een loper dan de dame en in de hoek de koning. Rocheren is dus niet meer nodig. Voor dit vijftal 5 pionnen en het nieuwe schaak is geboren. De spelregels blijven gelijk met de restrictie dat we de rochade en en passant slaan afschaffen. Ook kan de pion in de beginstelling slechts één veld vooruit. Een kniesoor die hierom maalt.
Met dit nieuwe spel kunnen we voorlopig wel even vooruit, laat staan een mensenleven. Nu nog een leuke naam bedenken en de zaak is rond. De winnaar verdient eeuwige roem en gaat de geschiedenisboeken in. Bij ondergetekende af te halen, buiten kantooruren. De titel van dit stukje is een suggestie maar doet niet mee voor de prijs.