Schaakclub Sneek gaat weer eens verhuizen. Aan de wonderbaarlijke odyssee lijkt vooralsnog geen eind te komen. In mijn ruim 22-jarige carrière wordt dit de zesde speellocatie. Mannen als Bergsma en Smid zijn nog vaker verhuisd. Voor smeuïge anekdotes en sappige broodje-aap-verhalen kunt u altijd ben hen terecht. Ook in het onvolprezen jubileumboek ‘Weer Honderd’ valt genoeg te lezen over dit onderwerp.
De crème de la crème van schaakclub Sneek ging afgelopen dinsdagavond poolshoogte nemen bij wijkcentrum ‘De Eekmolen’ op het Sperkhem. Een voormalig schoolgebouw in ‘Amsterdamse School’ stijl, net als vele andere gebouwen op het Sperkhem. Het pand bestaat uit een grote en een kleine zaal die weer in tweeën gedeeld kan worden. Daartussen de hal met bar en toiletten. Een op het eerste oog perfecte locatie. De deal met de beheerder was na de bezichtiging snel mondeling beklonken zodat het er op lijkt dat we een nieuw onderkomen hebben gevonden.
Ik hoop voorlopig de laatste want ondanks de aanstormende jeugd is sc. Sneek letterlijk en figuurlijk aan het vergrijzen (ik noem geen namen). Het spreekwoord luidt immers: ’oude bomen moet je niet verplanten’.
Mijn eerste kennismaking met sc. Sneek was bij ‘De Gouden Leeuw’ op de Oude Koemarkt. Ik bewaar hier mijn dierbaarste herinneringen aan, met als hoogtepunt de ‘legendarische’ overwinning op Douwe van der Meulen. Clubiconen Faber, Wester, de Wiersma’s en Potjes waren geduchte tegenstanders. Boven ons zaten de bridgers en uitbater Brouwer kwam steevast voor een tweede keer langs met de koffiepot. Talenten Johnny Fluit en Tjitze Schram liepen nog in korte broek maar zijn inmiddels echtgenoot en vader.
Hierna verkasten we naar cafe ‘Bonnema’, later ‘Daaldersplaats’ genoemd. Een mooie plek, tegenover het station, zij het een tikje kakkineus (ik spreek nog steeds voor mezelf).
Dat gold ook voor opvolger ‘De Kajuit’ als herberg voor de plaatselijke zeilelite. Regelmatig kwam het voor dat een (lucratieve) bruiloft voorrang kreeg boven het schaakplebs. Niet mijn tent.
Bij ‘Despec’ vonden we asiel. Deze noodoplossing werd ons aangeboden door Anne Kloosterman wiens baas zo goed was zijn kantine met ons te delen. Ondanks de kleine ruimte en het ontbreken van een bar heb ik me er uitstekend vermaakt.
Het ABC aan de rondweg leek de uiteindelijke oplossing maar velen onder ons laakten de steriele sfeer en het ontbreken van een bar of nazitruimte.
Dat nadeel is nu van de baan. Voor een gezellige derde helft is er in ‘De Eekmolen’ een fraaie bar. Zelfs de liefhebbers van biljarten en darten kunnen komen aan hun trekken. En, niet onbelangrijk, de koffie zal er ongetwijfeld beter smaken dan het surrogaatbakkie van de laatste jaren.
Tot slot maak ik van deze gelegenheid gebruik om eenieder fijne feestdagen en alle goeds voor 2012 te wensen. Tot ziens in ons nieuwe clubhuis.